Κrishnamurti. Ένας από τους σπουδαιότερους στοχαστές και πνευματικούς δασκάλους όλων των εποχών. Ένας άνθρωπος που μίλησε για πράγματα που μας αφορούν όλους μας, για τα προβλήματα της ζωής μας στις σύγχρονες κοινωνίες όπου επικρατούν η αδικία, η διαφθορά, η βιαιότητα. Έγραψε για την αναζήτηση της ασφάλειας και της ευτυχίας. Την ανάγκη που όλοι μας έχουμε να ελευθερωθούμε από τα εμπόδια του φόβου, του θυμού, τον πόνου, της θλίψης.
Με ιδιαίτερη ακρίβεια ανέλυσε τους ευαίσθητους μηχανισμούς του μυαλού τονίζοντας την ανάγκη για στοχασμό και πνευματικότητα στην καθημερινή μας ζωή. Ο Κρισναμούρτι δεν ανήκε σε καμία θρησκευτική οργάνωση, ούτε αποδοκίμαζε καμία πολιτική ιδεολογία.
Αυτό που τον προσπαθούσε ήταν να υπενθυμίζει ότι αυτοί είναι οι παράγοντες που χωρίζουν τους ανθρώπους και γεννάνε συγκρούσεις και πολέμους. Όπως έλεγε, όλοι μας είμαστε ίσοι με ίδια δικαιώματα, είτε ινδουιστές, μουσουλμάνοι, βουδιστές, χριστιανοί ή κομμουνιστές, δεν διαφέρουμε ψυχολογικά μεταξύ μας.
Ζητούσε να μην βάζουμε εμπόδια μεταξύ μας, να μην καταστρέφουμε ο ένας τον άλλον ή το περιβάλλον. Με κάθε τρόπο αναζητούσε την αλήθεια. Ο λόγος του ήταν άμεσο και οι ακροατές του ένιωθαν σαν να μιλούσε με τον καθένα προσωπικά.
Επέλεξα ένα αγαπημένο μου απόσπασμα από το βιβλίο του "Η αίσθηση της ευτυχίας", όπου αναφέρεται στο λόγο που όλοι μας αναζητούμε κάποιο σύντροφο και σας το παραθέτω.
Πόσο εύκολος είναι άραγε ο μοναχικός δρόμος στη ζωή;
"Γιατί, λοιπόν, θέλει κανείς να έχει κάποιο σύντροφο; Δεν μπορείς να ζεις μόνος σου ή μόνη σου σ΄αυτό τον κόσμο χωρίς να παντρευτείς, χωρίς να έχεις παιδιά, χωρίς φίλους; Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν μπορούν να ζουν μόνοι, γι΄αυτό θέλουν να έχουν συντρόφους. Χρειάζεται τεράστια νοημοσύνη για να είναι κανείς μόνος – και πρέπει να είσαι μόνος, για να ανακαλύψεις τι είναι Θεός, τι είναι αλήθεια.
Είναι ωραίο να έχεις κάποιο σύντροφο, τον άντρα σου ή τη γυναίκα σου, κι επίσης να έχεις μωρά. Αλλά, βλέπετε, χανόμαστε μέσα σ΄όλο αυτό το πράγμα, χανόμαστε μέσα στην οικογένεια, μέσα στη δουλειά μας, στην πλήξη, στη ρουτίνα μιας ζωής που φθείρει. Κι όλα αυτά μας γίνονται συνήθεια, οπότε μετά και μόνο η σκέψη ότι μπορεί να ζήσουμε μόνοι γίνεται τρομακτική, φοβόμαστε μήπως πραγματοποιηθεί.
Οι περισσότεροι από εμάς έχουμε αφιερώσει όλη μας την πίστη σ΄ένα πράγμα, έχουμε «βάλει όλα μας τα αυγά σ΄ένα καλάθι», κι έτσι πιστεύουμε ότι στη ζωή μας δεν υπάρχει τίποτε άλλο πέρα από τον ή τη σύντροφό μας, την οικογένειά μας και τη δουλειά μας. Αν όμως υπάρχει πλούτος στη ζωή κάποιου, όχι ο πλούτος του χρήματος ή των γνώσεων που οποιοσδήποτε μπορεί ν΄αποκτήσει, αλλά εκείνος ο πλούτος που είναι η χωρίς αρχή και τέλος κίνηση της αλήθειας, αν υπάρχει αυτός ο πλούτος, τότε η συντροφικότητα γίνεται δευτερεύον ζήτημα.
Αλλά, βλέπετε, η εκπαίδευση δεν μας μαθαίνει να είμαστε μόνοι. Κάνετε ποτέ ένα περίπατο μόνοι σας; Είναι πολύ σημαντικό να πηγαίνεις μόνος στην εξοχή, στη θάλασσα ή σε κάποιο πάρκο, να κάθεσαι κάτω από ένα δέντρο – όχι μ΄ένα βιβλίο, όχι με συντροφιά, αλλά μόνος σου – και να παρατηρείς τα φύλλα που πέφτουν, ν΄ακούς τον παφλασμό των κυμάτων, να παρακολουθείς το πέταγμα ενός πουλιού και τις ίδιες σου τις σκέψεις καθώς κυνηγάνε η μία την άλλη στον ουρανό του νου σου.
Αν μπορείς να μένεις μόνος σου και να παρατηρείς όλα αυτά τα πράγματα, τότε θα ανακαλύψεις απίστευτα πλούτη που καμιά κυβέρνηση δεν μπορεί να φορολογήσει, κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να εξαγοράσει και που δεν πρόκειται ποτέ να χαθούν."
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου