Εξαιρετικά χαμηλές είναι οι διαθεσιμότητες των πυροσβεστικών αεροσκαφών CL-215 και CL-415 Canadair απόρροια της έλλειψης απρόσκοπτης ροής ανταλλακτικών, των συχνών βλαβών και της μεγάλης παραμονής τους στην Ελληνική Αεροπορική Βιομηχανία. Επιπροσθέτως, η παλαιότητα του στόλου με μεγάλη συχνότητα βλαβών και συγκεκριμένα των CL-215 -όντας αεροσκάφη ηλικίας 40 ετών- δρα καταλυτικά στην ανεύρεση πολλαπλών βλαβών και δυσλειτουργιών στα αεροσκάφη ενώ οι υψηλές θερμοκρασίες των ημερών αποτελούν τροχοπέδη στις επιχειρήσεις των αεροσκαφών.
Η χρόνια εγκατάλειψη του στόλου των αεροσκαφών έρχεται κάθε χρόνο στο προσκήνιο λόγω των δασικών πυρκαγιών τους καλοκαιρινούς μήνες. Φέτος οι διαθεσιμότητες των αεροσκαφών άγγιξαν ιστορικό χαμηλό με μόλις τέσσερα αεροσκάφη ή μέγιστο έξι να επιχειρούν. Κι όλα αυτά παρά το γεγονός πως σύσσωμη η πολιτική ηγεσία και συγκεκριμένα τόσο οι κύριοι Υπουργοί των αρμόδιων Υπουργείων γνώριζαν επακριβώς την κατάσταση αφού έλαβαν γνώση υπηρεσιακών αναφορών αλλά αδιαφόρησαν κατά πάγια τακτική.
Επισημαίνεται, ότι για πολλοστή φορά η κυριότερη πρόκληση για τον αμυντικό σχεδιασμό και τις Ένοπλες Δυνάμεις είναι η συντήρηση και η υποστήριξη των πάσης φύσεως μέσων και συστημάτων των Ενόπλων Δυνάμεων. Δυστυχώς, ενώ πολλές φορές εκπονούνται φιλόδοξα σχέδια εξοπλιστικών προγραμμάτων λησμονούμε βασικά πράγματα όπως είναι η τεχνική υποστήριξη και οι διαθεσιμότητες του υλικού. Η μεγαλύτερη παθογένεια των τελευταίων ετών είναι τα “ταπεινά” και “σεμνά” προγράμματα εν συνεχούς τεχνικής υποστήριξης FOLLOW ON SUPPORT (FOS). Εκεί οφείλονται οι χαμηλές διαθεσιμότητες σε πλειάδα εναερίων μέσων όλων των κλάδων των Ενόπλων Δυνάμεων. Συζητάμε για εξοπλιστικά εκατοντάδων εκατομμυρίων ή και δισεκατομμυρίων ξεχνώντας τα απαραίτητα και βασικά. Δηλαδή αυτά που έχουμε να τα αξιοποιούμε στο έπακρο και να υποστηρίζουμε πλήρως, στο 100%.
Η αδιαφορία και η αδράνεια της εκάστοτε πολιτικής ηγεσίας είναι χαρακτηριστική αφού αδυνατεί να δώσει ουσιώδεις λύσεις παρά μόνον αρκείται σε βαρύγδουπες δηλώσεις και επικοινωνιακές φιέστες. Με άλλα λόγια, κάθε χρόνο θεατές στο ίδιο έργο. Αρκεί μόνον και μια απλή φυσική καταστροφή για να φανεί η γύμνια του κρατικού μηχανισμού και συγκεκριμένα η ανοργανωσιά μας.
Όσες φιλότιμες προσπάθειες και εάν καταβάλλονται μεμονωμένα από στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων ή των Σωμάτων Ασφαλείας δεν αρκούν ώστε να υποκαταστήσουν τον ρόλο του οργανωμένου κράτους και υπηρεσιών εκτάκτων αναγκών. Σήμερα είναι στο προσκήνιο οι χαμηλές διαθεσιμότητες των Canadair αύριο θα είναι οι χαμηλές διαθεσιμότητες των ΝΗ90 ή των Mirage, μεθαύριο θα συζητάμε για τα μέσα αεροδιακομιδών.
Τελικώς σε αυτή τη χώρα όλα τριγύρω αλλάζουν και όλα τα ίδια μένουν. Είμαστε άξιοι της μοίρας μας. Ζούμε στη χώρα που ενώ το 2007 θρηνήσαμε δεκάδες νεκρούς δεν φροντίσαμε να κάνουμε ούτε το αυτονόητο: να ανανεώσουμε τον στόλο πυροσβεστικών αεροσκαφών χωρίς να σημαίνει πως η αντιμετώπιση των δασικών πυρκαγιών από τα αεροσκάφη είναι πανάκεια αλλά αντιθέτως είναι θέμα προληπτικών ενεργειών και παιδείας.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου