Και η πολιτική αλλά ιδιαίτερη η κοινωνική μας ζωή είναι γεμάτη απο "ψώνια", που χωρίς καμία υποδομή ή ηθική υπεροχή, προσπαθούν και επιβάλουν στην κοινωνία την παρουσία τους και για ένα κομμάτι κόσμου που δεν γνωρίζει, επιβάλουν και την "σημαντικότητα" τους.
Ομως πάντα υπάρχουν οι φωτεινές εξαιρέσεις για να δείχνουν τον δρόμο του άδολου πατριωτισμού, της αληθινής αγάπης, της προσφοράς και της ανιδιοτέλειας.
Μακράν και ίσως να μην έχουν καμία σύγκριση στην Κορινθία, δύο άνθρωποι αποτελούν τον ορισμό της προσφοράς στην κοινωνία και ιδιαίτερα στα νιάτα και της απόλυτης ανιδιοτέλειας.
Ο Βλάσης Φίλης και ο Γιάννης Λαζαρίδης ή ο Γιάννης Λαζαρίδης και ο Βλάσης Φίλης.
Πενήντα ολόκληρα χρόνια, ως απλοί στρατιώτες υπηρέτησαν τον αθλητισμό και την νεολαία του Λουτρακίου.
Το όνομα τους συνδέθηκε μόνο με προσπάθεια, επιτυχίες αγωνίες και αγώνα.
ΠΟΤΕ δεν έμπλεξαν σε τίποτα άλλο εκτός απο αυτό. Ακόμα και στα δίσεκτα χρόνια.
Ιδρυσαν, υπηρέτησαν και γιγάντωσαν τον Ποσειδώνα Λουτρακίου, αφήνοντας στις επόμενες γενιές όχι μόνο κληρονομιά αλλά παρακαταθήκες ήθους και παραδείγματος.
Δύο άνθρωποι που κοσμούν το Λουτράκι, την Κορινθία και τον Ελληνικό αθλητισμό.
Ο Βλάσης "έφυγε¨...Στις 28 Δεκεμβρίου πέταξε για τον κόσμο των ονείρων.
Εμεινε πίσω ο Γιάννης για να αποχαιρετήσει τον 50 χρόνια συνοδοιπόρο του.
Το κείμενο που έγραψε και αφιέρωσε ο Γιάννης Λαζαρίδης στον εκλιπόντα πρόεδρο του Ποσειδώνα Λουτρακίου, πρέπει να καταγραφεί στην ιστορία της πόλης και να παραδοθεί στις γενιές που έρχονται.
Διαβάστε το, αξίζει κυριολεκτικά τον χρόνο σας.
Β Λ Α Σ Η Σ Φ Ι Λ Η Σ
ΕΦΥΓΕ ΑΠΟ ΚΟΝΤΑ ΜΑΣ ΣΤΙΣ 28-12-2017 ΕΝΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΥΣ ΗΓΕΤΕΣ ΑΘΛΗΤΙΚΩΝ ΟΜΙΛΩΝ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΜΑΣ
Του Γιάννη Λαζαρίδη
Ξεκινήσαμε μαζί με άλλους πέντε (5) – έξι (6) τριαντάρηδες τότε το 1962 που κάτω από το φώς μίας λάμπας πετρελαίου, όταν αποφασίσαμε την ίδρυση του Αθλητικού Ομίλου ¨Ο ΠΟΣΕΙΔΩΝ¨ Λουτρακίου .
Από την αρχή διέκρινα την φιλοδοξία του να προσφέρει και στον αθλητισμό – πέραν του ταλέντου του στην ζωγραφική που δυστυχώς δεν ακολούθησε όπως του είχε προτείνει ένας εξέχων ειδικός της τέχνης , λόγω ελλείψεως οικονομικών πόρων τότε.
Είμαι βέβαιος και στον τομέα αυτόν πως σύντομα θα διέπρεπε εξελισσόμενος ως ένας μεγάλος δημιουργός.
Κρίνοντας από τα πρώτα παιδικά του έργα και βλέποντα σε αυτά την τέλεια εκφραστικότητα των συναισθημάτων στα πρόσωπα αλλά και την δυναμική ¨κίνηση¨ επάνω στους πίνακές του.
Έτσι στήριξα τον Βλάση ως Πρόεδρο τα τελευταία σαράντα επτά (47) από τα πενήντα (50) χρόνια όταν και παραδώσαμε την σκυτάλη στην νέα Διοίκηση του ¨ΠΟΣΕΙΔΩΝΑ¨, για να την φτάσουν από το χωράφι του ¨ΘΩΔΕΙΟΥ¨ Σταδίου όπου έβοσκαν πρόβατα κατά την διάρκεια της οργάνωσης αγώνων Στίβου, έως τους βατήρες εκκίνησης τις φουσκωτές βάρκες της Σχολής Μηχανικού στο ¨κολυμβητήριο¨ του λιμένος Λουτρακίου.
Με πρώτο στην τάξη τμήμα αυτό της Πετοσφαίρισης , με τους αθλητές του να στήνουν τα δύο καδρόνια μαζί με τον φιλέ σε ένα από τα δεκαπέντε (15) περίπου οικόπεδα που βρίσκαμε ελεύθερα κάθε φορά και ένα από αυτά ήταν και ο προαύλιος χώρος του Δημοτικού Σχολείου της Κορίνθου , αφού είχαμε και το θράσος να καλέσουμε εκεί την Εθνική Ελλάδος !
Για να τον φθάσουν ως έναν από τους πρώτους πενήντα (50) Αθλητικούς Συλλόγους της χώρας μας από τις πολλές εκατοντάδες που λειτουργούν, όχι μόνο ως προς τις Πανελλήνιες επιδόσεις των αθλητών του στα οκτώ (8) Ολυμπιακά αθλήματα που καλλιεργεί αλλά και ορισμένα να εκπροσωπούν την χώρα μας σε Ευρωπαϊκό επίπεδο.
Το μεγαλύτερο όμως για εμένα επίτευγμα του ¨ΠΟΣΕΙΔΩΝΑ¨ ήταν και είναι ότι κρατήσαμε τους χιλιάδες νέους και νέες μακριά από την σύγχρονη μάστιγα των ναρκωτικών και των άλλων ψυχοφθόρων ουσιών , πλην ολίγων εξαιρέσεων τους οποίους οι γονείς των δεν είχαν στείλει να κάτσουν στα ¨θρανία¨ του Ποσειδώνα, με σαφέστατες οδηγίες του αείμνηστου Προέδρου προς όλα τα Μέλη της Διοίκησης και τους προπονητές –παιδαγωγούς για πειθαρχία , σεβασμό , αγάπη , κέφι και χαρά για την ζωή δίνοντας με αυτό τον τρόπο πρώτος το παράδειγμα στις εκατοντάδες είναι σίγουρο μετακινήσεις των ομάδων του στις διάφορες αποστολές όλων των τμημάτων του ανά την χώρα σε όλα αυτά τα χρόνια δραστηριότητας του.
Ο Βλάσης Φίλης έφυγε ήσυχα πετώντας σαν μικρό σπουργίτη του χειμώνα , αφού είχε αποσπάσει τον σεβασμό , την αγάπη , τον θαυμασμό και την εκτίμηση του συνόλου των αθλητικών παραγόντων του ελληνικού Αθλητισμού , αλλά και όλων όσοι συνεργάστηκαν μαζί του στις Διοικήσεις τους Προπονητές τους Αθλητές και τις Αθλήτριες .
Τέλος όλοι οι αγνοί φίλαθλοι που εκτίμησαν το μέγεθος της προσφοράς του στην κοινωνία του Δήμου μας και την διαμόρφωση του χαρακτήρα και του ήθους των παιδιών τους.
ΑΝΤΙΟ ΦΙΛΕ ΒΛΑΣΗ
Θα σε θυμόμαστε όλοι για πάντα.
Λουτράκι Ιανουάριος 2018
Ομως πάντα υπάρχουν οι φωτεινές εξαιρέσεις για να δείχνουν τον δρόμο του άδολου πατριωτισμού, της αληθινής αγάπης, της προσφοράς και της ανιδιοτέλειας.
Μακράν και ίσως να μην έχουν καμία σύγκριση στην Κορινθία, δύο άνθρωποι αποτελούν τον ορισμό της προσφοράς στην κοινωνία και ιδιαίτερα στα νιάτα και της απόλυτης ανιδιοτέλειας.
Ο Βλάσης Φίλης και ο Γιάννης Λαζαρίδης ή ο Γιάννης Λαζαρίδης και ο Βλάσης Φίλης.
Πενήντα ολόκληρα χρόνια, ως απλοί στρατιώτες υπηρέτησαν τον αθλητισμό και την νεολαία του Λουτρακίου.
Το όνομα τους συνδέθηκε μόνο με προσπάθεια, επιτυχίες αγωνίες και αγώνα.
ΠΟΤΕ δεν έμπλεξαν σε τίποτα άλλο εκτός απο αυτό. Ακόμα και στα δίσεκτα χρόνια.
Ιδρυσαν, υπηρέτησαν και γιγάντωσαν τον Ποσειδώνα Λουτρακίου, αφήνοντας στις επόμενες γενιές όχι μόνο κληρονομιά αλλά παρακαταθήκες ήθους και παραδείγματος.
Δύο άνθρωποι που κοσμούν το Λουτράκι, την Κορινθία και τον Ελληνικό αθλητισμό.
Ο Βλάσης "έφυγε¨...Στις 28 Δεκεμβρίου πέταξε για τον κόσμο των ονείρων.
Εμεινε πίσω ο Γιάννης για να αποχαιρετήσει τον 50 χρόνια συνοδοιπόρο του.
Το κείμενο που έγραψε και αφιέρωσε ο Γιάννης Λαζαρίδης στον εκλιπόντα πρόεδρο του Ποσειδώνα Λουτρακίου, πρέπει να καταγραφεί στην ιστορία της πόλης και να παραδοθεί στις γενιές που έρχονται.
Διαβάστε το, αξίζει κυριολεκτικά τον χρόνο σας.
Β Λ Α Σ Η Σ Φ Ι Λ Η Σ
ΕΦΥΓΕ ΑΠΟ ΚΟΝΤΑ ΜΑΣ ΣΤΙΣ 28-12-2017 ΕΝΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΥΣ ΗΓΕΤΕΣ ΑΘΛΗΤΙΚΩΝ ΟΜΙΛΩΝ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΜΑΣ
Του Γιάννη Λαζαρίδη
Ξεκινήσαμε μαζί με άλλους πέντε (5) – έξι (6) τριαντάρηδες τότε το 1962 που κάτω από το φώς μίας λάμπας πετρελαίου, όταν αποφασίσαμε την ίδρυση του Αθλητικού Ομίλου ¨Ο ΠΟΣΕΙΔΩΝ¨ Λουτρακίου .
Από την αρχή διέκρινα την φιλοδοξία του να προσφέρει και στον αθλητισμό – πέραν του ταλέντου του στην ζωγραφική που δυστυχώς δεν ακολούθησε όπως του είχε προτείνει ένας εξέχων ειδικός της τέχνης , λόγω ελλείψεως οικονομικών πόρων τότε.
Είμαι βέβαιος και στον τομέα αυτόν πως σύντομα θα διέπρεπε εξελισσόμενος ως ένας μεγάλος δημιουργός.
Κρίνοντας από τα πρώτα παιδικά του έργα και βλέποντα σε αυτά την τέλεια εκφραστικότητα των συναισθημάτων στα πρόσωπα αλλά και την δυναμική ¨κίνηση¨ επάνω στους πίνακές του.
Έτσι στήριξα τον Βλάση ως Πρόεδρο τα τελευταία σαράντα επτά (47) από τα πενήντα (50) χρόνια όταν και παραδώσαμε την σκυτάλη στην νέα Διοίκηση του ¨ΠΟΣΕΙΔΩΝΑ¨, για να την φτάσουν από το χωράφι του ¨ΘΩΔΕΙΟΥ¨ Σταδίου όπου έβοσκαν πρόβατα κατά την διάρκεια της οργάνωσης αγώνων Στίβου, έως τους βατήρες εκκίνησης τις φουσκωτές βάρκες της Σχολής Μηχανικού στο ¨κολυμβητήριο¨ του λιμένος Λουτρακίου.
Με πρώτο στην τάξη τμήμα αυτό της Πετοσφαίρισης , με τους αθλητές του να στήνουν τα δύο καδρόνια μαζί με τον φιλέ σε ένα από τα δεκαπέντε (15) περίπου οικόπεδα που βρίσκαμε ελεύθερα κάθε φορά και ένα από αυτά ήταν και ο προαύλιος χώρος του Δημοτικού Σχολείου της Κορίνθου , αφού είχαμε και το θράσος να καλέσουμε εκεί την Εθνική Ελλάδος !
Για να τον φθάσουν ως έναν από τους πρώτους πενήντα (50) Αθλητικούς Συλλόγους της χώρας μας από τις πολλές εκατοντάδες που λειτουργούν, όχι μόνο ως προς τις Πανελλήνιες επιδόσεις των αθλητών του στα οκτώ (8) Ολυμπιακά αθλήματα που καλλιεργεί αλλά και ορισμένα να εκπροσωπούν την χώρα μας σε Ευρωπαϊκό επίπεδο.
Το μεγαλύτερο όμως για εμένα επίτευγμα του ¨ΠΟΣΕΙΔΩΝΑ¨ ήταν και είναι ότι κρατήσαμε τους χιλιάδες νέους και νέες μακριά από την σύγχρονη μάστιγα των ναρκωτικών και των άλλων ψυχοφθόρων ουσιών , πλην ολίγων εξαιρέσεων τους οποίους οι γονείς των δεν είχαν στείλει να κάτσουν στα ¨θρανία¨ του Ποσειδώνα, με σαφέστατες οδηγίες του αείμνηστου Προέδρου προς όλα τα Μέλη της Διοίκησης και τους προπονητές –παιδαγωγούς για πειθαρχία , σεβασμό , αγάπη , κέφι και χαρά για την ζωή δίνοντας με αυτό τον τρόπο πρώτος το παράδειγμα στις εκατοντάδες είναι σίγουρο μετακινήσεις των ομάδων του στις διάφορες αποστολές όλων των τμημάτων του ανά την χώρα σε όλα αυτά τα χρόνια δραστηριότητας του.
Ο Βλάσης Φίλης έφυγε ήσυχα πετώντας σαν μικρό σπουργίτη του χειμώνα , αφού είχε αποσπάσει τον σεβασμό , την αγάπη , τον θαυμασμό και την εκτίμηση του συνόλου των αθλητικών παραγόντων του ελληνικού Αθλητισμού , αλλά και όλων όσοι συνεργάστηκαν μαζί του στις Διοικήσεις τους Προπονητές τους Αθλητές και τις Αθλήτριες .
Τέλος όλοι οι αγνοί φίλαθλοι που εκτίμησαν το μέγεθος της προσφοράς του στην κοινωνία του Δήμου μας και την διαμόρφωση του χαρακτήρα και του ήθους των παιδιών τους.
ΑΝΤΙΟ ΦΙΛΕ ΒΛΑΣΗ
Θα σε θυμόμαστε όλοι για πάντα.
Λουτράκι Ιανουάριος 2018
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου