Είμαι πολύ φρικαρισμένος αυτές τις μέρες" μου είπε... "Γιατί;" τον ρώτησα μην έχοντας ιδέα για το τί εννοούσε... "Το παιδάκι των κουμπάρων μου 12 ετών ...φεύγει... Είναι από το Σάββατο στην εντατική σε εξαιρετικά κρίσιμη κατάσταση, με οίδημα πλέον στον εγκέφαλο και απλαστική αναιμία..." ήταν τα λόγια ενός εξαιρετικού συναδέλφου, δημοσιογράφου, με ιδιαίτερη ευαισθησία στα παιδιά.
Δεν είχα λόγια να του πω... μόνο : "Ο Θεός να βάλει το χέρι του...Πες μου αν έχεις νέα..."
Δυο μέρες αργότερα, κι ενώ σκεφτόμουν να τον ρωτήσω πως είναι το παιδί, αλλά δίσταζα, μου στέλνει μήνυμα που έγραφε: "Ο Χ. έφυγε..."
Δεν
ξέρω αν ήταν σωστό, αλλά η πρώτη μου σκέψη ήταν στους γονείς αυτού του
αγοριού και μετά στον ίδιο, που έφυγε τόσο πρόωρα για "τον ουρανό"... "Δεν έχω λόγια να πω... Δύναμη στους γονείς του..."
Ο
λόγος που θέλησα να γράψω αυτό το κείμενο ήταν γιατί με συγκλόνισε η
απίστευτη πράξη αυτών των δύο ανθρώπων που αποχαιρέτησαν το σπλάχνο
τους...
Με περίσσια ψυχραιμία, γενναιότητα
και θάρρος, η μητέρα και πατέρας του άτυχου μικρού, του μοναδικού
παιδιού τους, αποφάσισαν να προβούν σε πολύτιμη δωρεά οργάνων που θα
σώσει πολλά παιδάκια...
Οι διαδικασίες
ενεργοποιήθηκαν αστραπιαία και στο Ιατρικό Αθηνών είναι σε εξέλιξη η
διαδικασία αφαίρεσης και μεταφοράς. Συνδράμουν, μάλιστα, και κλιμάκια
χειρουργών απ` το Λαϊκό Nοσοκομείο και από νοσηλευτικά ιδρύματα της
Γερμανίας, όπου θα μεταφερθούν κάποια απ` τα όργανα του 12χρονου
αγοριού...
Η κίνηση των γονιών του μικρού Χ., αποδεικνύει το μεγαλείο της ψυχής τους... Η ευχή μου είναι να συνεχίσουν με δύναμη από δω και πέρα... Έφεραν
στον κόσμο έναν "άγγελο" που "πέταξε ψηλά", αλλά στην ουσία είναι σαν
να απέκτησαν πολλά παιδιά... Αυτά που θα χαμογελάσουν και πάλι μετά τις
μεταμοσχεύσεις...
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου