Γιατί τόση άδικη χολή για τον Σταύρο Μπινιάρη;;

Είναι φίλος μου. Απο τους λίγους που αποκαλώ φίλους, οπότε πιθανόν να κριθώ ως μη αντικειμενικός αλλά θα προσπαθήσω να πώ γεγονότα.
Χθες στο Θώδειο στάδιο παρακολουθούσα τον τελικό του κυπέλλου ανάμεσα στον Πέλοπα και την Κόρινθο '06, μαζί με παρέα σοβαρών ανθρώπων.
Στην κερκίδα γνωστοί ποδοσφαιρολόγοι επι 120 λεπτά έχυναν χολή για τον προπονητή της ομάδας της Κορίνθου με ότι απίθανο μπορεί να φανταστεί κανείς.
Ανάμεσα σε αυτούς που παρακολουθούσαμε τον αγώνα ήταν ο συνέταιρος του και άνθρωποι που τον ξέρουν και ποδοσφαιρικά όσο κανένας άλλος.
Για λόγους ευγένειας κανείς δεν αντέδρασε στο ακατάσχετο υβρεολόγιο.

Ο Σταύρος Μπινιάρης, γιατί περί αυτού πρόκειται είναι πτυχιούχος ΤΕΦΑΑ, έχει δουλέψει διαρκώς επι 20 χρόνια σε ομάδες μόνο της Α' κατηγορίας και επι πλέον.
Είναι ένας καλοπροαίρετος, ευγενής άνθρωπος, που ποτέ δεν έχει εμπλακεί σε κανένα σκάνδαλο εντός ή εκτός των γηπέδων.Ακόμα και απο τα σχολεία που χρόνια δουλεύει ως δάσκαλος.
Εχει εξαιρετικό χιούμορ και φίλους σε όλες τις ομάδες απο τις οποίες πέρασε. Επιπλέον το ήθος του είναι ένας απο τους κυριότερους παράγοντες της πολύ σημαντικής επιτυχίας που γνωρίζει η "Αθλούπολη" και της εμπιστοσύνης των Κορινθίων.
Γιατί λοιπόν τόση χολή για τον άνθρωπο αυτό;
Για ένα προπονητή που δεν έχει πικράνει κανένα, δεν έχει τσακωθεί με κανένα και πάντα έχει ένα καλό λόγο για συναδέλφους, διαιτητές και παράγοντες;

Είναι κακός προπονητής;
Οι ίδιοι που τον βρίζουν σκαιότατα, αναγνωρίζουν ότι οι ομάδες του παίζουν καλό ποδόσφαιρο, έχουν ποιότητα και αγωνιστικό ήθος αλλά..ο ίδιος "είναι άσχετος και δεν κάνει".
Ο θεός φτιάχνι τις ομάδες αυτές;;;

Αυτό μόνο ένα θολωμένο μυαλό μπορεί να το εξηγήσει.
Να σημειώσω ότι ο Σταύρος με τον ανοικτό χαρακτήρα του και το χιούμορ του καταφέρνει πάντα να έχει εξαιρετικό κλίμα στα αποδυτήρια των ομάδων του και να διαχειρίζεται παίκτες με πολύ προσωπικότητα και ιδιομορφίες και να είναι φίλος μαζί τους.

Είναι loser ο Σταύρος;;
Στην Ελλάδα επιτυχημένος είναι όποιος και με όποιο τρόπο παίρνει τρόπαια.
Καλός και επιτυχημένος προπονητής είναι ο νταραβεριτζής, ο τραμπούκος ,ο διαπλεκόμενος που με σφυρίγματα, αλητείες και αθλιότητες παίρνει κούπες.
Ε..ο Σταύρος δεν είναι είναι αυτό. Δεν του επιτρέπει το ήθος του να είναι κάτι τέτοιο.
Ατυχος είναι γιατί δύο χρόνια έχει παίξει συνεχόμενα σε τελικό κυπέλλου και χωρίς να χάσει η ομάδα του έχασε τον το κύπελλο στα πέναλτι.
Ατυχος είναι γιατί δεν φτάνει μόνο η καλή ομάδα στο γήπεδο.
Αν ας πούμε είχε πρόεδρο τον Μπέο κανείς δεν θα τον έλεγε άτυχο...!!!
Ολα όμως έχουν σχέση μεταξύ τους γιατί αν είχε πρόεδρο τον Μπέο δεν θα είχε συνέταιρο τον Κώστα Μίσιο...!
Εγραψα αυτο το κείμενο γιατί θεωρώ εντελώς άδικη την χυδαιότητα ακόμα και ποδοσφαιρική για ένα άνθρωπο, προπονητή και επαγγελματία, που ανήκει στα πολύ καλά παιδιά των γηπέδων και δέχεται καθημερινή και χυδαία κριτική απο τους άθλιους των γηπέδων.
Η ζωή δεν έχει μόνο κύπελλα στους τοίχους...έχει αξιοπρέπεια, εντιμότητα, ήθος, εργατικότητα καλοσύνη.
ΚΑΙ ΣΕ ΟΛΑ ΑΥΤΑ Ο ΣΤΑΥΡΟΣ ΕΙΝΑΙ ΧΡΟΝΙΑ ΤΩΡΑ ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΗΣ

Γ.Λ.
Μάρτιος 2018
Street Life