Το παράπονο του καθηγητή για την Συνοδινού και το Λουτράκι!

Το είπε με πόνο ο Γιάννης Πανούσης σε πρόσφατη συνέντευξη του:
"Υπήρξε μία πρόταση να ονομαστεί το Πνευματικό κέντρο του δήμου Λουτρακίου σε "Αννα Συνοδινού", μία τεράστια Ελληνίδα καλλιτέχνης που θα έδινε κύρος και στον πολιτισμό και στο Λουτράκι. Η Συνοδινού ως γνωστόν γεννήθηκε στο Λουτράκι. Κανείς όμως δεν ασχολήθηκε με το θέμα αυτό, ούτε θα ασχοληθεί. Εχουν άλλα στο μυαλό τους"...

Είναι η πικρία ενός πανεπιστημιακού καθηγητή, που με τον τρόπο αυτό θέλει να δείξει ότι η κοινωνία μας έχει χάσει όλα τα ηθικά και πνευματικά της στοιχεία.
Η Ελλάδα είναι η χώρα που 3.000 χρόνια πριν τιμούσε όσους ενίσχυαν τον πολιτισμό και τις τέχνες.
Οι ΝεοΕλληνες δεν έχουμε καμία σχέση με αυτό.

Πνευματικό κέντρο Λουτρακίου-ΑΝΝΑ ΣΥΝΟΔΙΝΟΥ

Και μόνο ο τίτλος δημιουργεί ενδιαφέρον, δημιουργεί πνευματικούς συνειρμούς.
Και μόνο ο τίτλος είναι πόλος για νέους καλλιτέχνες, για νέα παιδιά, για όλους μας.
Οπως όμως έγραψα στο κείμενο για την Ειρήνη Παππά και η Αννα Συνοδινού που τα τελευταία χρόνια έμενε μόνιμα στα Λουτρά Ωραίας Ελένης δεν είχε καλύτερη τύχη.
Το Λουτράκι τώρα έχει ήδη ξεχάσει την μεγάλη ηθοποιό και ξεχωριστή προσωπικότητα.
Ισως δεν την θυμήθηκε και ποτέ.!
Η πικρία του Γιάννη Πανούση μάλλον θα συνεχίσει να μένει πικρία...!

Κρίμα για όσους θεωρούν ότι αποτελούν κάτι ξεχωριστό επειδή είναι κομμάτια του αυτοδιοικητικού παιχνιδιού που διεξάγεται με όρους ομάδας και παρέας και απαξιώνουν ότι σημαντικό συμβαίνει στον τόπο μας.
Μπορεί και να μην το κάνουν συνειδητά. Μπορεί η έλλειψη αυτή σεβασμού να είναι έλλειψη αληθινής Ελληνικής παιδείας.
Ελα μωρέ τώρα...ποιά ήταν η Συνοδινού θα πεί κάποιος με ευκολία στο καφενείο και θα συνεχίσει τις σκέψεις του για καμία μικροδιαπλοκή με τα δημαρχεία..!

Κάποια στιγμή κάποια άλλη γενιά Ελλήνων ίσως επαναφέρει την κανονικότητα, τον πολιτισμό και τις αξίες του αιώνιου Ελληνικού Πνεύματος.
Ισως...!
Πάντως αν στην περιοχή μας ζούσαν Κινέζοι είναι σίγουρο ότι θα είχαν προ πολλού τιμήσει τέτοιου μεγέθους προσωπικότητες.
Απο εμάς μην περιμένει κανείς πολλά πράγματα!

Γιάννης Λάμπρου
Σεπτέμβριος 2016
Street life