Γιάννης Κουτσούκος
Η εποχή του Χαλκού στον Άγιο Βασίλειο
αντιπροσωπεύεται από τον λόφο (Ακρόπολη) των Ζυγουριών 700 μέτρα δυτικά του χωριού. Οι γεωγραφικές του συντεταγμένες είναι:
Ν 37° 47,860’, Ε 022° 47,293’, Υψόμετρο 225 μέτρα.
Επίσης η εποχή του Χαλκού αντιπροσωπεύεται από ένα νεκροταφείο 500 μέτρα δυτικότερα από τις Ζυγουριές, στην θέση Αμπελάκια. Οι γεωγραφικές συντεταγμένες σε κεντρικό σημείο της ευρύτερης περιοχής Αμπελάκια είναι:
Ν 37° 47,818’ Ε 022° 46,912’ Υψόμετρο 218 μέτρα.
Τις ανασκαφές και στις δύο αυτές σπουδαίες προϊστορικές θέσεις της Πελοποννήσου έκανε από το 1921 έως το 1922 ο Αμερικανός αρχαιολόγος Carl Blegen και έφερε στο φώς αρχαιολογικά ευρήματα, τα οποία δημοσίευσε το 1928 και αποδεικνύουν ότι η περιοχή του Αγίου Βασιλείου έχει κατοικηθεί σε όλες τις περιόδους της εποχής του Χαλκού από το 2600 π.Χ. έως το 1100 π.Χ., δηλαδή επί 1.500 χρόνια.[1]
Το έτος 2.600 π.Χ. είναι η συμβατική αρχή της εποχής του χαλκού και η χρονολογία 1100 π.Χ. είναι το συμβατικό τέλος της εποχής του χαλκού και η αρχή της εποχής του σιδήρου.
Για να κατανοήσουμε καλλίτερα τα αποτελέσματα των ανασκαφών του Blegen στις Ζυγουριές και στα Αμπελάκια και την ίδια την εποχή του Χαλκού (ή Χαλκοκρατία) στην περιοχή του Αγίου Βασιλείου κρίνεται σκόπιμο να παραθέσουμε πρώτα τις υποδιαιρέσεις της εποχής του χαλκού, σύμφωνα με τις ισχύουσες για την Πελοπόννησο θεωρίες και συμβατικές χρονολογίες των διαφόρων αρχαιολογικών περιόδων.[2]
Πρωτοελλαδική (ΠΕ) 2600-2000/1800 π.Χ.
Μεσοελλαδική (ΜΕ) 2000/1800-1600 π.Χ.
Υστεροελλαδική (ΥΕ) 1600-1100 π.Χ.
Η Υστεροελλαδική υποδιαιρείται επίσης σε
Υστεροελλαδική Ι (ΥΕΙ) 1600-1500 π.Χ.
Υστεροελλαδική ΙΙ (ΥΕΙΙ) 1500-1400 π.Χ.
Υστεροελλαδική ΙΙΙ (ΥΕΙΙΙ) 1400-1100 π.Χ. (Μυκηναϊκή)
Η ΥΕ ΙΙΙ περίοδος, η οποία είναι η κυρίως Μυκηναϊκή υποδιαιρείται κατά την εξέλιξη της κεραμικής σε
Υστεροελλαδική ΙΙΙ Α (ΥΕΙΙΙΑ) 1400-1300 π.Χ.
Υστεροελλαδική ΙΙΙ Β (ΥΕΙΙΙΒ) 1300-1200 π.Χ.
Υστεροελλαδική ΙΙΙ Γ (ΥΕΙΙΙΓ) 1200-1100 π.Χ.
Η θέση των Ζυγουριών και η κατοίκηση της σε όλες τις εποχές του Χαλκού.
Η Ακρόπολη είναι χαμηλός λόφος ακανόνιστου σχήματος διαστάσεων περίπου 165 x 70 μ. Η μεγάλη διάσταση είναι από Βορρά προς Νότο. Το όνομα Ζυγουριές οφείλεται στους θάμνους που καλύπτουν περιμετρικά τον λόφο. Την ανασκαφή έκανε ο Blegen τo 1921-1922.[3] H προϊστορική επίχωση κυμαίνεται από 0.30 μ στην κορυφή του λόφου μέχρι 3 μ. στην ανατολική πλευρά. Η στρωματογραφία της θέσεως δεν ήταν σαφής.
Στο μέσον της κορυφής του λόφου βρέθηκε πρωτοελλαδικό στρώμα (2600-2000/1800 π.Χ.) και λίγα λείψανα της μεσοελλαδικής περιόδου (2000/1800-1600 π.Χ). Στο σημείο αυτό δεν βρέθηκε κάτι από την Υστεροελλαδική περίοδο (1600-1100 π.Χ.).
Στη τοποθεσία Αμπελάκια[4] περίπου 500 μ. δυτικά των Ζυγουριών ανασκάφθηκαν επίσης από τον Blegen 53 τάφοι. Το νεκροταφείο αυτό περιελάμβανε ταφές όλων των περιόδων της εποχής του Χαλκού (2600 έως 1100 π.Χ.), αλλά και των μετέπειτα εποχών μέχρι την ρωμαϊκή. Τα ευρήματα της ανασκαφής ευρίσκονται στο Μουσείο της Αρχαίας Κορίνθου.
—————
Το κείμενο είναι από το βιβλίο του Γιάννη Κουτσούκου Ιστορική Περιήγηση στον χωροχρόνο του Αγίου Βασιλείου Κορινθίας από το 2600 π.Χ έως σήμερα.
https://koutsoukos.wordpress.com/
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου