Γιώργος Κατσαμάκης στο Basketa: «Ίσως η τελευταία μου αποστολή…»

Ο Γιώργος Κατσαμάκης έβαλε τη «σφραγίδα» του για… ευτυχισμένες εορτές του Πάσχα στην Κόρινθο με το buzzer beater του κόντρα στον Πρωτέα και μίλησε στο Basketa.gr για το μεγάλο σουτ, καθώς και τη «δίψα» του ΚΑΟΚ για την καθιέρωση στη Β’ Εθνική, η οποία όπως αποκαλύπτει, μπορεί να είναι η τελευταία σπουδαία πράξη, όπου θέλει να φτάσει στην «πλούσια» του καριέρα.
Από τη μία πλευρά, έχουμε έναν… δολοφόνο με αγγελικό πρόσωπο. Και από την άλλη, μία ομάδα που δεν πέρασε λίγα «βάσανα» για να φτάσει στη Β’ Εθνική, και εκεί να προσπαθήσει με όλες τις δυνάμεις της για την καθιέρωση. Πρόκειται για έναν ιερό σκοπό στην Κόρινθο για τον τοπικό ΚΑΟΚ, εξ ου και το αντίστοιχο πάθος που βγάζουν άπαντες που περιτριγυρίζουν το σύλλογο. Από τους παίκτες και το τεχνικό επιτελείο, μέχρι τη διοίκηση και τον κόσμο, η συσπείρωση αυτή είναι ίσως το μυστικό. Ίσως να είναι και αυτή, που έκανε το τρομερά δύσκολο σουτ του Γιώργου Κατσαμάκη, στη λήξη του χρόνου για τον αγώνα με τον Πρωτέα Βούλας, να βρει στόχο, για να γίνει η ομάδα ξεκάθαρο φαβορί για την παραμονή. Κι αυτό, γιατί παρά τα… χίλια της προβλήματα αγωνιστικά, πρέπει πλέον να «αυτοκτονήσει» στο φινάλε, για να μην τα καταφέρει, έχοντας απόλυτα στα χέρια της την κατάσταση.
Μιας και μιλήσαμε για τον 37χρονο γκαρντ, πρέπει να πούμε πως… αυτός κι αν αισθάνεται ιερή την αποστολή. Πριν από πέντε χρόνια και μετά από σπουδαίες παραστάσεις στις εθνικές κατηγορίες, γύρισε στην πατρίδα του για κάτι σπουδαίο. Και αυτό λίγο-λίγο επιτυγχάνεται, όταν ως Απόλλων Αρχαίας Κορίνθου βρέθηκε στη Γ’ Εθνική, ενώ μετά τη συνένωση με τον Παλαίμωνα και τη μετονομασία σε ΚΑΟ Κορίνθου, κατάφερε να ανέβει και στη Β’, για να έχει πια μία μεγάλη ευκαιρία να αποτελέσει με τον καιρό σταθερή δύναμη των εθνικών κατηγοριών. Μην απορήσετε, αν αυτό μελλοντικά οφείλεται στο προαναφερθέν μεγάλο καλάθι του.
Ο Γιώργος Κατσαμάκης, μίλησε στο Basketa.gr για το πώς… κατάφερε να ευστοχήσει, καθώς και τη σημασία που είχε το αποτέλεσμα για την ομάδα του, εξηγώντας με τον πλέον γλαφυρό τρόπο, το τι σημαίνει η φετινή περιπέτεια, όχι μόνο για τον ίδιο και τους συμπαίκτες του, αλλά και ολόκληρη την πόλη. Παράλληλα, δε διστάζει να μας αποκαλύψει, πως αυτή μπορεί να είναι μεταξύ των τελευταίων, αν όχι η τελευταία στην καριέρα του, αφήνοντας φυσικά ανοικτό το «παράθυρο», όπως το άφησε ουκ ολίγες φορές, χωρίς να το μετανιώσει…

Γιώργο, μίλησέ μας καταρχάς για αυτό το σουτ…

Το μόνο που σκεφτόμουν σε εκείνο το σημείο, επειδή δεν είχαμε τάιμ άουτ, ήταν να κάνω αυτό που αποφασίσαμε με τον Γιανναλέτσο, δηλαδή να γίνει έτσι η επαναφορά, ώστε να πάρω εγώ το σουτ. Δεν περιμένα ιδιαίτερα να μπει, απλά σκεφτόμουν το πώς θα σουτάρω με τος καλύτερες προϋποθέσεις. Είναι αλήθεια, ότι φοβήθηκα πως δε θα κατάφερνα να σουτάρω, βλέποντας τον αντίπαλό μου να πιέζει τόσο πολύ, αλλά επειδή προσωπικά με βολεύει σαν κίνηση το να γέρνω λίγο στο πλάι το σώμα μου, βρήκα το λίγο χώρο που ήθελα για να εκδηλώσω τελικά την επίθεση. Για τη συνέχεια… δε θυμάμαι και πολλά, δεν νομίζω καν να είδα την πορεία της μπάλας, για να καταλάβω αν πήγαινε καλά ή όχι. Σημασία έχει, βέβαια, ότι μπήκε.

Με αυτή την νίκη, βέβαια, αν δεν ξεκαθαρίσατε την κατάταση για εσάς, τουλάχιστον γίνατε πια ένα σπουδαίο φαβορί για την παραμονή, με 11 νίκες ήδη και έξι αγώνες να απομένουν.

Είμαστε απλά ένα από τα φαβορί, δεν ξεκαθαρίζει κάτι για εμάς. Αν χάναμε, γνωρίζαμε πως θα μπλέκαμε σε μεγάλες περιπέτειες και μετά θα έπρεπε πάση θυσία να κερδίσουμε τα τρία εντός έδρας παιχνίδια που θα μας απέμεναν, κάτι διόλου εύκολο. Η πίεση θα μεγάλωνε και όλο αυτό θα ήταν εναντίον μας, καθώς δεν είμαστε ομάδα με μεγάλο ρόστερ, οπότε ήταν λογικό να αυξάνονται τα προβλήματα, όσο περνούσε ο καιρός.

Θεωρείς πως έχει παίξει καθοριστικό ρόλο μέχρι τώρα, το γεγονός ότι έχετε κερδίσει επί της ουσίας όλα τα εντός έδρας παιχνίδια, όπου το αποτέλεσμα ήταν υποχρέωση, ενώ γενικά στην Κόρινθο έχετε παρουσιάσει με όλους ένα εξαιρετικά ανταγωνιστικό πρόσωπο;

Για την εικόνα αυτή, πρέπει να τονίσω ότι σπουδαίος παράγοντας είναι η στήριξη του κόσμου μας, που μας βοηθάει πολύ συμμετέχοντας με το δικό του τρόπο στο παιχνίδι. Και είναι σπουδαίο στοιχείο, γιατί εδώ και πάρα πολλά χρόνια το κοινό της ευρύτερης περιοχής δεν έχει δει ομάδα σε αυτό το επίπεδο, οπότε είναι λογικό να μας στηρίζει και να μας «σπρώχνει» στο να αποδίδουμε καλά. Εκτός έδρας, βέβαια, έχουμε κάνει επίσης αρκετές καλές εμφανίσεις και στον πρώτο γύρο οι νίκες μας στην Κόρινθο ήταν περίπου ίδιες με εκείνες μακριά από αυτή. Το γεγονός, ότι αυτή η ισορροπία άλλαξε, οφείλεται ίσως στο ότι ο δεύτερος γύρος είχε πιο βατά ματς στην Κόρινθο για εμάς.

Ο κόσμος, όπως είπες ουσιαστικά, νιώθει αυτή τη λαχτάρα. Εσείς που προσπαθούσατε για τρία χρόνια στη Γ’ Εθνική, αρχικά και τον Απόλλωνα Αρχαίας Κορίνθου και ύστερα με τον ΚΑΟΚ, μετά τη συνένωση με τον Παλαίμωνα, καταφέρατε να ανεβείτε και τώρα επιχειρείτε να καθιερώσετε την ομάδα στη Β’ Εθνική, νιώθετε ένα αντίστοιχο συναίσθημα;

Ναι, υπάρχει φυσικά και από τη δική μας πλευρά αυτή η λαχτάρα. Στη Γ’ Εθνική, όπως είπες κι εσύ, τα προηγούμενα χρόνια αυτή η προσπάθεια έστω με χαμηλότερο μπάτζετ από αυτό των ανταγωνιστών μας, δεν είχε πολλές φορές αντίκρυσμα και αυτό μας στενοχωρούσε πολύ. Κάθε φορά, όμως, λέγαμε ότι θα μαζευτούμε ξανά και πέρυσι τα καταφέραμε. Θα θέλαμε, λοιπόν, να υπάρξει και μία δεύτερη συνεχόμενη χρονιά με επιτυχία και για αυτό το λόγο είμαστε εδώ. Μην ξεχνάμε, άλλωστε, ότι υπάρχουν και αθλητές σε προχωρημένη ηλικία, σαν εμένα, τον Δανιήλ ή τον Κεφαλά, που βρισκόμαστε στην ομάδα μόνο για να επιτευχθεί αυτός ο στόχος. Είναι η μόνη μας σκέψη, αν και αρκετοί από εμάς δεν είμαστε απόλυτα επαγγελματίες.

Στα 37 σου χρόνια, μήπως αυτή είναι η τελευταία σου αποστολή;

Θα μπορούσε, όντως, να είναι η τελευταία μου αποστολή, γιατί σε όσα χρόνια έχω αγωνιστεί, συνήθως δεν ήμουν ευτυχισμένος στο τέλος μίας σεζόν. Πέρυσι κατάφερα να είμαι και ευτυχισμένος, ενώ και φέτος θέλω το ίδιο. Μην παίρνεις, βέβαια, και… όρκο ότι είναι όντως η τελευταία αποστολή, γιατί κάθε καλοκαίρι το σκέφτομαι ξανά και ξανά, για να συνεχίσω στο τέλος να παίζω.

Μετά από αρκετά χρόνια παραστάσεων στις εθνικές κατηγορίες, τι σε είχε φέρει πριν από πέντε χρόνια πίσω στην Κόρινθο;

Ήταν σε απόλυτο βαθμό η δύναμη της παρέας αυτή που με έφερε πίσω. Είχαμε φτιάξει μία ωραία παρέα με καλά παιδιά και εξαιρετικούς αθλητές, με αποτέλεσμα να πειστώ τότε να έρθω στο σύλλογο και στο τοπικό πρωτάθλημα, απλά για να ανέβουμε στη Γ’ Εθνική. Αυτή ήταν τότε η… τελευταία μου αποστολή, να τα καταφέρουμε οι φίλοι μου κι εγώ, αλλά τρώγοντας άνοιξε η όρεξή μας, με αποτέλεσμα όλοι να βοηθάμε ακόμη και σήμερα. Αυτή είναι η «μαγιά» που φέρνει επιτυχίες σε αυτή την ομάδα. Δεν έχουμε το μεγάλο μπάτζετ ούτε τις σπουδαίες διασυνδέσεις με την Αθήνα, για να κάνουμε τις μεγάλες κινήσεις, αλλά πάντα είμαστε ανταγωνιστικοί και είναι σπουδαίο, που όλο αυτό έχει επιτευχθεί από μία παρέα ανθρώπων. Δύσκολα θα το βρεις αυτό σε μία ομάδα.

Τι θα μπορούσε να ζητά πια αυτός ο σύλλογος, αν καταφέρει τελικά να κερδίσει την παραμονή;

Νομίζω πως αυτό είναι η καθιέρωση στη Β’ Εθνική και η παραμονή για αρκετά χρόνια, είτε είμαι παρών είτε όχι. Αν τα πράγματα είναι καλύτερα στο μέλλον, μακάρι να μπορέσει να φτάσει και πιο ψηλά. Προς το παρόν επείγει η καθιέρωση, γιατί το τοπικό κοινό δεν έχει παραστάσεις από τέτοιο επίπεδο στο μπάσκετ και χρειάζεται ακόμη να τραβήξουμε αρκετό «κουπί».