Η ιστορία της Ολυμπιακής φλόγας

Το σύμβολο του Ολυμπιακών Αγώνων, που αποτελεί το συνδετικό στοιχείο των παλαιών και των σύγχρονων Ολυμπιακών Αγώνων, σύμφωνα με τον αναβιωτή τους, Πιερ ντε Κουμπερτέν.
Στους Ολυμπιακούς Αγώνες της αρχαιότητας η φλόγα αναβόταν από τις ακτίνες του ήλιου με τη βοήθεια ενός κοίλου κατόπρου και παρέμενε καθ’ όλη τη διάρκεια των αγώνων στο Πρυτανείο της Ολυμπίας, σ’ ένα βωμό αφιερωμένο στη θεά Εστία. Για τους αρχαίους Έλληνες, η φωτιά αποτελούσε το γενεσιουργό στοιχείο του κόσμου και του πολιτισμού.
Στους σύγχρονους Ολυμπιακούς Αγώνες η φλόγα πρωτοεμφανίστηκε στο Άμστερνταμ το 1928. Ανάφτηκε επί τόπου και σηματοδότησε την έναρξη των αγώνων στις 28 Ιουλίου. Η ίδια διαδικασία επαναλήφθηκε και στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λος Άντζελες το 1932.
Η ιδέα της αφής της φλόγας στην Αρχαία Ολυμπία, καθώς και η λαμπαδηδρομία που ακολουθεί για τη μεταφορά της στον τόπο τέλεσης των αγώνων, ήταν του γερμανού αθλητικού παράγοντα Καρλ Ντιμ (1882-1962), που υπηρέτησε το ναζιστικό καθεστώς, και υλοποιήθηκε για πρώτη φορά στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Βερολίνου το 1936.
Στις 20 Ιουλίου 1936 έγινε η πρώτη αφή της Ολυμπιακής Φλόγας στην Αρχαία Ολυμπία. 3.331 λαμπαδηδρόμοι τη μετέφεραν στο Βερολίνο, όπου άναψε στον βωμό του Ολυμπιακού Σταδίου την 1η Αυγούστου κι έσβησε με τη λήξη τους στις 16 Αυγούστου.
Έκτοτε, η διαδικασία αυτή επαναλαμβάνεται σε κάθε ολυμπιακή χρονιά μέχρι σήμερα.