Πολλές φορές είναι ανώφελο να σκέφτεσαι και να αναλύεις το καθετί. Ταλαιπωρία για το μυαλό και τίποτα παραπάνω. Είναι προτιμότερο να το ζήσεις, να το απολαύσεις ή να το υποφέρεις. Συνήθως όταν κάνεις «λιανά» την κάθε στιγμή, ο νους έχει την τάση να μεγιστοποιεί τα αρνητικά και να κάνει τα όμορφα να φαίνονται λίγο πιο μικρά. Υπάρχουν όμως άνθρωποι που το μυαλό τους δουλεύει ακατάπαυστα, πολλές φορές ακόμα και στον ύπνο τους, ξυπνάνε με μισοτελειωμένες σκέψεις και συνειδητοποιούν πως σκέφτονταν ενώ κοιμόνταν, Δυστυχώς ή ευτυχώς αυτό το χαρακτηριστικό ορισμένων ανθρώπων «κονόμησα» κι εγώ, ίσως από κάποιο γονίδιο. Και μέσα από όλα αυτά, σκέφτομαι πως η ευτυχία κρύβεται στο να ζεις το καθετί, καθώς η ζωή από μόνη της είναι κάτι το όμορφο. Ο νους την διαχωρίζει και την κάνει άλλες φορές πιο όμορφη μα άλλες φορές πολύ άσχημη.
Η κακοκαιρία με βρήκε να σπάω το κεφάλι μου με τέτοιου είδους αμέτρητες σκέψεις. Καθόμουν τα βράδια πίσω από το παράθυρο κι έβλεπα το χιόνι να πέφτει, το πρωί έπαιζα χιονοπόλεμο με αυτούς που ακόμα αισθάνονται παιδιά, έβγαζα κι εγώ τις χαζοσέλφι με την οικογένεια και μετά έπεφτα πάλι σε σκέψεις.
Πως να είναι άραγε το χιόνι στα μάτια ενός παιδιού που πρώτη φορά το αντικρίζει! Τι έκπληξη! Μια έκπληξη που όλοι μας κάποτε τη νοιώσαμε κι όμως, τι κρίμα, κανείς μας δεν το θυμάται πια, ούτε σαν μια ανάμνηση που μπορεί να την ανακαλέσει! Κάτω από το λευκό κρύβονται όλα τα χρώματα, περιμένουν υπομονετικά να βγει ο ήλιος και να ζεστάνει το παγωμένο πέπλο τους. Κι ακόμη πιο καθαρά, πιο έντονα και φωτεινά να ξεπηδήσουν πάλι και να χρωματίσουν όλη τη γη.
Κι όμως, αυτό το χιόνι που σε μας προκαλεί έκπληξη, που σπάει την μονοτονία μας, για κάποιους άλλους είναι η βάση της μονοτονίας τους, η ρουτίνα τους. Τόσο ρουτίνα όσο για εμάς ένας καταγάλανος ουρανός! Ο άνθρωπος έχει την τάση να εκτιμά περισσότερο το σπάνιο, το μη συνηθισμένο. Έτσι ορίζει τις τιμές του, σε άψυχο και έμψυχο υλικό. Όσο πιο σπάνιο τόσο πιο ακριβό.
Τα κανάλια, τα ιντερνέτια και τα ραδιόφωνα... Αυτά τα μέσα μαζικής αποβλάκωσης! Πόσο εύκολα μπορούν να κάνουν να μοιάζει καταστροφικό κάτι τόσο όμορφο όσο το χιόνι! Ακόμα και οι μετεωρολόγοι μοιάζουν πια με πολεμικούς ανταποκριτές! Χαλαρώστε λίγο, κουραστήκαμε! Ο άνθρωπος επέζησε από παγωμένες εποχές πριν καν ακόμα φορέσει ρούχα. Έχω αρχίσει και σκέφτομαι πως ο σκοπός της τηλεόρασης είναι να σε φοβίσει τόσο για το καθετί ώστε να παραιτηθείς εντελώς και το μόνο που θα κάνεις στην ζωή σου είναι να κάθεσαι σπίτι και να βλέπεις ειδήσεις και διαφημίσεις.
Από την άλλη, για κάποιους ανθρώπους στις δύσκολες εποχές που ζούμε το κρύο είναι θέμα ζωής και θανάτου. Όταν έχεις μπουφάν, γάντια, κασκόλ κι ένα ζεστό κρεβάτι για να κοιμηθείς, το χιόνι ομορφαίνει τον χειμώνα. Όταν ζεις στον δρόμο, ή χωρίς ρεύμα, ή χωρίς πετρέλαιο, (και αυτό δεν είναι εξαίρεση, μάλλον η πλειοψηφία ανήκει σε μία από αυτές τις κατηγορίες), το χιόνι είναι ακόμα ένα βάρος, ακόμα ένα παράπονο. Αν ζεις, παιδάκι ακόμα, σε μια σκηνή μισοθαμμένη μέσα στο χιόνι, χιλιάδες χιλιόμετρα από το σπίτι σου και τα αγαπημένα σου παιχνίδια, τότε ο χειμώνας δύσκολα ομορφαίνει.
Ο χειμώνας κάνει πιο έντονες τις διαφορές μας. Το καλοκαίρι πολλές φορές τα ίδια μας τα σπίτια γίνονται βάσανο και τρέχουμε στις παραλίες να δροσιστούμε, ξαπλώνουμε τα βράδια στο μπαλκόνι για να μας χτυπάει το αεράκι. Κρύβονται οι διαφορές μιας κοινωνίας που φτώχυνε απότομα, η θάλασσα είναι δωρεάν. Τουλάχιστον προς το παρόν, τουλάχιστον στην επαρχία.
Το χιόνι ταρακούνησε λίγο την καθημερινότητα μας. Ίσως μας έκανε να χαρούμε λίγο παραπάνω την στιγμή και ταυτόχρονα να λυπηθούμε για αυτούς που δεν ήταν σε θέση να το απολαύσουν όσο εμείς. Ίσως δημιουργήθηκε μέσα μας μια ενοχή για αυτά τα λίγα που έχουμε, τα αυτονόητα που πρέπει να έχει ο κάθε άνθρωπος μα κάποιοι άλλοι τα στερούνται. Ίσως να έλιωσε με το χιόνι, ίσως να είναι ακόμα εκεί. Ίσως τελικά παρά τα ζεστά ρούχα και το σπίτι, έτσι όπως είμαστε χωμένοι μέσα στα προβλήματα μας, να μην μπορέσαμε να ευχαριστηθούμε το χιόνι όπως όταν είμασταν παιδιά.
Προσωπικά μέσα από όλες αυτές τις σκέψεις ένοιωσα περισσότερο από άλλες φορές κομμάτι του συνόλου. Πονάει το σύνολο - πονάς κι εσύ, χαίρεται – παίρνεις κι εσύ κάτι από την χαρά του, κρυώνει – κρυώνεις κι εσύ. Ακόμα κι αν βρίσκεσαι στην πιο απομακρυσμένη άκρη του συνόλου και έχεις προφυλάξει τον εαυτό σου ώστε να επηρεάζεται η ζωή σου όσο γίνεται λιγότερο από οτιδήποτε συμβαίνει εκεί έξω, δεν παύεις να ζεις την ζωή σου σε συνάρτηση με όλες αυτές τις ζωές εκεί έξω. Όλα είναι προσωρινά κι όλα κυλάνε, και μέσα σε αυτό το ποτάμι της ζωής κουτρουβαλάμε κι εμείς μέχρι να βρούμε θάλασσα, τίποτα λιγότερο και τίποτα περισσότερο.
=================
#κουλτουρόσουπα #macogrello #φιλοσοφία #χιόνι
=================
ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ ΟΤΑΝ ΟΙ ΘΕΟΙ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΟΥΝ;
Κυκλοφόρησε το ανατρεπτικό βιβλίο του Maco Grello – Των Θεών Η Επανάσταση-
-Βρείτε το στο επίσημο site του συγγραφέα www.macogrello.com
ή αναζητήστε το στα μεγαλύτερα βιβλιοπωλεία της χώρας.
-Βρείτε τον Maco Grello στο facebook και κάντε like για να μείνετε συντονισμένοι!
https://www.facebook.com/MacoGrello/
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου