Αναμφισβήτητα, οι ερωτικές σχέσεις των ανθρώπων είναι πολύπλοκες, λόγω της ατομικής ιδιοσυγκρασίας και πολυμορφίας. Ανεξερεύνητες στην κυριολεξία, αφού δεν υπάρχει αντικείμενο για παρατήρηση, αν και θεωρητικά προσβάσιμες.
Όποιος βιώνει ερωτικές καταστάσεις συνειδητοποιεί ότι δεν υπάρχουν πλαίσια, όρια και κόκκινες διαχωριστικές γραμμές. Όλα αυτοαναιρούνται από την ίδια τη ζωή. Επίσης διαπιστώνει ότι δεν υπάρχει τίποτα προβλέψιμο, αφού όλα ανατρέπονται επειδή η ψυχή του ανθρώπου είναι άβυσσος και οι ενέργειές του δεν βασίζονται μόνο στη λογική αλλά στην αποκλίνουσα και πολλές φορές νοσηρή φαντασία.
Μίση, πάθη, εγωισμοί, καχυποψίες, παραλογισμοί, πόνος,ακραίες αντιδράσεις, κατανοήσεις και συγγνώμες αναδεικνύουν την βαρύτητα μιας ερωτικής σχέσης και την κατευθύνουν στο όποιο επιθυμητό ή μη αποτέλεσμα.
Η θεατρική συντροφιά, η οποία αποτελείται από την Ελένη Γλυκοφρύδη, την Χριστίνα Στούλη, την Μαργαρίτα Αλεξίου και τον Κωνσταντίνο Μπίσδα, τόλμησε να παρουσιάσει τρία μονόπρακτα, τα οποία αναδεικνύουν την πολυπλοκότητα των ερωτικών σχέσεων αλλά και τις συμπεριφορές που απορρέουν από τον έρωτα. Γιατί ο έρωτας είναι φτερωτός και δεν μπορεί να έχει συγκεκριμένη βάση.
Οι παραπάνω πρωταγωνιστές, όλοι ερασιτέχνες ηθοποιοί αλλά με επαγγελματική κατάρτιση και καταπληκτική απόδοση των ρόλων τους, πάνω στην θεατρική σκηνή, στα τρία μονόπρακτα, του Αύγουστου Στρίντμπεργκ ''Η πιο δυνατή'' και του Ζαν Κοκτώ ''Η ανθρώπινη φωνή" και ''Ο ωραίος αδιάφορος'', ενσαρκώνουν αντίστοιχους ανθρώπινους χαρακτήρες που βιώνουν και αντιμετωπίζουν με διαφορετικό και ξεχωριστό τρόπο τις καταστάσεις της ερωτικής τους ζωής. Αποδίδουν τους ανθρώπινους χαρακτήρες των έργων, με θαυμαστή ακρίβεια, τονίζοντας το πάθος, τη ζήλεια, τον παραλογισμό, τον πόνο, την αδιαφορία, την απόρριψη, τον τρόμο της εγκατάλειψης αλλά και τη δύναμη της συγγνώμης, ερχόμενοι σε άμεση επικοινωνία με τους θεατές, οι οποίοι τους το ανταποδίδουν με το πιο ζεστό και παρατεταμένο χειροκρότημα, στο τέλος της παράστασης.
Αξίζει να σημειωθεί πως το έργο "Ο ωραίος αδιάφορος" είχε γραφτεί για την ανεπανάληπτη Εντίθ Πιαφ, η οποία το ερμήνευσε το 1940.
Ο σκηνοθέτης κ. Δημήτρης Μελέτης στο σημείωμα του ενημερωτικού φυλλαδίου, για τα τρία μονόπρακτα, μεταξύ των άλλων, γράφει: ''Ο έρωτας και η σχέση δύο ανθρώπων, ενίοτε καταλήγει σε θλιβερές, αδιέξοδες καταστάσεις, συγκρούσεις, χωρισμούς...
Είναι γιατί βάζουμε στα όνειρά μας κάποιους, χωρίς τη συγκατάθεσή τους; Είναι ο εγωισμός μας; Είναι η έλλειψη κατανόησης, σεβασμού και αγάπης προς τον άλλο; Είναι η κτητικότητα;
Ο έρωτας είναι η γενεσιουργός αιτία της ζωής, πηγή ευτυχίας ασύγκριτης αλλά και πολλών δεινών. Είναι ο παράδεισος με μισάνοικτη την πόρτα της κόλασης...
Η ζωή και ο έρωτας είναι υπέρτατες και μη ανταλλάξιμες αξίες, που συχνά ξεπουλάμε...''αντί πινακίου φακής''...
Το θέατρο διαχρονικά, έδωσε σπουδαία έργα με θέμα τον έρωτα και τις σχέσεις των δύο φύλων''.
Από αριστερά: Ο Σκηνοθέτης Δημήτρης Μελέτης, ο Πρόεδρος του Πολιτιστικού Συλλόγου Λουτρακίου Γιάννης Παπαδάκης και ο Γιώργος Τζαβάρας
Οι φωτισμοί είναι του Μάνθου Βαρδαλάκου, η επιμέλεια των κοστουμιών της Γωγώς Κανάκη, τα σκηνικά του Ιωάννη Κωνσταντίνου και η μουσική επιμέλεια του Κώστα Μπίσδα.
Συγχαρητήρια στα μέλη της θεατρικής συντροφιάς που μας καθηλώνουν, επί μιάμιση ώρα, με την ερμηνεία των ρόλων τους, στον Πολιτιστικό Σύλλογο Λουτρακίου, που λειτουργεί ως Τηλαυγής Φάρος Πολιτισμού αλλά και σε όλους τους συντελεστές του έργου.
Αξίζει να σημειωθεί ότι ο Πολιτιστικός Σύλλογος Λουτρακίου έχει ανεβάσει 27 έργα από το 1985 έως το 2015
Πηγή
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου