Μία πολύ τρυφερή γυναίκα η ευγένεια της οποίας σε συναρπάζει. Εξαιρετικά επιτυχημένη και απίστευτα σεμνή.
Η κα. Αννα Κοντονή, οδηγεί με εξαιρετική επιτυχία την ΦΥΡΚΟ και την Κορινθία μαζί!
Η «Αννούλα του χιονιά» μας ταξίδεψε στο δικό της λευκό τοπίο… Άνοιξε τις πόρτες της ζωής της και μας επέτρεψε να περπατήσουμε «ΜΑΖΙ»…..
Η κυρία των επιχειρήσεων έκανε μια αναδρομή στη ζωή της…. Δάκρυσε….. αναπόλησε…. συγκινήθηκε…..
Θησείο
Σημείο αναφοράς για την Άννα αυτή η περιοχή της Αθήνας. Εκεί γεννήθηκε, εκεί έκανε τα πρώτα της όνειρα, εκεί ερωτεύτηκε, εκεί πόνεσε, εκεί γέλασε. Το πατρικό της σπίτι ήταν απέναντι από το Θησείο στην οδό Ανδριανού μια από τις πιο ιστορικές περιοχές της Αθήνας.
Οικογένεια
Είναι το πρώτο παιδί από τα τέσσερα που απέκτησε ο πατέρας της Μιχάλης και η μητέρα της Ιουλιανή. Ακολούθησαν τα δίδυμα, ο Νίκος και η Μαρία και μετά η Χρυσούλα.
Οι γονείς της είχαν νησιωτική καταγωγή. Από τη Νάξο η μητέρα, Κάλυμνο και Σαντορίνη ο πατέρας.
Μέσα στη φωτιά του πολέμου το 1941 είδε το πρώτο φως του ηλίου.
Η οικογένεια τα έφερνε πολύ δύσκολα βόλτα. Ο πατέρας τορναδόρος στο επάγγελμα. Έμαθε την τέχνη στο ορφανοτροφείο της Σύρου που μεγάλωσε, γιατί έμεινε ορφανός από παιδί.
Στα 18 του αποφασίζει να κάνει οικογένεια και να ζήσει αυτό που του έλειψε τόσο, την ζεστασιά της. Γνώρισε την όμορφη και εργατική Ιουλιανή στην Αθήνα. Στήνουν το σπιτικό τους με αγάπη περισσή.
«Μας μεγάλωσαν πολύ φτωχά μεν, αλλά νοικοκυρεμένα και με πάρα πολύ αγάπη. Ο πατέρας μου με την μητέρα μου ήταν ερωτευμένοι μέχρι την τελευταία τους στιγμή. Έως την στιγμή που έφυγε πριν ένα χρόνο. Είχαν πολύ αγάπη και για εμάς».
Μπορεί να μην περίσσευε το ψωμί, αλλά περίσσευε η αγάπη.
«Θα σου πω κάτι. Η μητέρα μου ποτέ στο τραπέζι δεν έτρωγε. Πάντα έλεγε ότι είχε φάει την ώρα που μαγείρευε και αυτό γιατί δεν έφτανε το φαγητό. Εάν κάποιο από τα παιδιά άφηνε κάτι, αυτό έτρωγε. Το θυμάμαι και συγκινούμαι».
Το ατύχημα
Η φωτιά του πολέμου χτύπησε και την Άννα. Τραυματίζεται σοβαρά στο χέρι εκεί στο Θησείο που έκανε τα μεγάλα όνειρά της.
«Στην περιοχή που γεννήθηκα, την τόσο όμορφη, που αγαπώ και ακόμα την επισκέπτομαι. Εκεί έπαθα και το ατύχημα που ξέρεις. Το 1944 με τα Δεκεμβριανά πλέον ’45 τεσσάρων χρόνων ήμουνα με τον εμφύλιο, γιατί από τη μία ήταν οι χύτες και την άλλη οι Ελλασίτες. Τότε πολύς άμαχος πληθυσμός στα γεγονότα αυτά έπαθαν πολλά ατυχήματα. Ένα από αυτά τα θύματα ήμουν κι εγώ».
Δεν πτοήθηκε όμως καθόλου. Βοήθησε η οικογένεια και η δική της περηφάνια.
Η αυτογνωσία
«Έτσι που μεγάλωσα στην οικογένεια ανέπτυξα δύναμη. (Η μητέρα μου ήταν αγράμματη ούτε το Δημοτικό δεν είχε τελειώσει) όμως το ένστικτό της την οδήγησε στο σωστό δρόμο). Έτσι που με μεγάλωσε, εγώ νόμιζα ότι δεν είχα ένα χέρι αλλά πολλά χέρια».
Δούλευε κατά καιρούς για να βοηθήσει στο εισόδημα της οικογένειας, πάντα κοντά στη γειτονιά, ώστε να μην είναι μακριά από τα παιδιά. Τότε έδινε στην Άννα τις εντολές για το τι πρέπει να κάνει στο σπίτι. Από 7 χρόνων τακτοποιούσε όλες τις δουλειές του σπιτιού, εκτός του μαγειρέματος και μετά έκανε τα μαθήματά της.
«Ετριβα το πάτωμα με τη βούρτσα, έπλενα τις κουρελούδες με τον κόπανο, ακόμα και τις φόρμες του πατέρα μου που ήταν πολύ λερωμένες από το μηχανουργείο».
Μαθητικά χρόνια
Η Άννα πηγαίνει Δημοτικό στο Θησείο. Είναι καλή μαθήτρια. Μεγαλώνει με αυτοπεποίθηση και υπερηφάνεια. Δεν σηκώνει μύγα στο σπαθί της. Δεν αμύνεται αλλά αυτοσυντηρείται.
Εισπράττει αγάπη από τους συμμαθητές της, δίνει όμως και αυτή. Για το Γυμνάσιο επιλέγει να φοιτήσει στο οικονομικό Γυμνάσιο, γιατί ήταν καλή στα μαθηματικά.
Θυμάται ακόμα τον αγαπημένο καθηγητή της κ. Κωστούρο, ο οποίος ήταν Κορίνθιος και έκανε την ίδια όσο και τους συμμαθητές της ν” αγαπήσουν την Κορινθία και ιδιαίτερα το Διμηνιό και το Ξυλόκαστρο.
Υπερηφάνεια
Στα 16 της ο πατέρας της ζητά να πάει με την μητέρα της να καταθέσουν κάποια έγγραφα, ώστε να εξασφαλίσει μια αναπηρική σύνταξη, την οποία είχαν και ανάγκη.
«Επειδή είχα συνδυάσει την σύνταξη με την ηλικία, τον ρωτάω τι σύνταξη θα πάρω και μου απαντά αναπηρική. Αμέσως βάζω τα κλάματα και του λέω: «Μα εγώ μπαμπά δεν είμαι ανάπηρη. Ο πατέρας μου είπε πως ήταν θέμα επιβίωσης. Τότε του απαντώ: «Εγώ μπαμπά μου δεν θα σε επιβαρύνω». Έβαλαν και οι δύο γονείς μου τα κλάματα και δεν το ανέφεραν ποτέ ξανά».
Σου τα λέω αυτά, γιατί πραγματικά υπήρχε πρόβλημα επιβίωσης. Πάντως, η υπόσχεση που έδωσα ήταν για μένα η αφορμή και ο στόχος να πετύχω κάτι στη ζωή μου. Δεν ξεχνώ ποτέ την συμπεριφορά των γονιών μου».
Φιλία
Μετράει μια φίλη καρδιάς από τα παλιά. Μια φίλη που ήταν πραγματικά αδελφή. Της στάθηκε σε όλες τις δύσκολες και τις όμορφες στιγμές.
«Έκανα πολλές φίλες από τα παλιά και τις έχω ακόμα. Αλλά η καρδιακή μου φίλη ήταν η Κική Μαρδίκη. Μαζί τελειώσαμε το οικονομικό Γυμνάσιο. Μου βάφτισε το παιδί μου, τον Διονύση. Μείναμε φίλες μέχρι πριν τέσσερα χρόνια που την έχασα. Έφυγε πολύ σύντομα. Την αγαπούσα τόσο πολύ, που ήταν η τέταρτη αδελφή μου. Μου στάθηκε και της στάθηκα στις δύσκολες ώρες».
Ο γάμος, η οικογένεια
Στα 20 της, το 1960, γνωρίζει τον σύζυγό της Νίκο Κοντονή, ιδιωτικό υπάλληλο, τον παντρεύεται μετά από δύο χρόνια. «Αγαπηθήκαμε και παντρευτήκαμε και πολύ μάλιστα». Το 1963 αποκτούν το πρώτο τους παιδί τον Διονύση. Ακολουθεί και η δεύτερη εγκυμοσύνη. Αποκτά τον δεύτερο γιο της Μιχάλη.
Τα πρώτα επαγγελματικά βήματα
Χτύπησε αρκετές πόρτες. Ήθελε ότι ήταν να κάνει, να γίνει με την αξία της. Δεν χρησιμοποίησε ποτέ «μέσον».
«Μια από τις πόρτες που χτύπησα ήταν και η δισκογραφική εταιρεία RGA. Ήταν η πρώτη μου δουλειά αυτή. Δούλεψα εκεί για 4 χρόνια ως βοηθός λογιστή. Δουλεύω πολύ σκληρά, πολλές ώρες.
Τους στενοχώρησα όταν έφυγα από την δουλειά, γιατί παντρεύτηκα και απέκτησα τον γιο μου. Ήθελα μια δουλειά που να μην είναι πρωί-απόγευμα και αποφάσισα να φύγω από την δισκογραφική εταιρεία. Βρίσκει δουλειά με συνεχές ωράριο στην εταιρεία PROVIMI Ζωοτροφές». Από εκεί αρχίζει ένας σκληρός εργασιακός αγώνας έως το 1976, με αποτέλεσμα να γίνει στέλεχος, διευθύνων σύμβουλος.
«Να φανταστείς ότι με ξεχνούσαν και με κλείδωναν μέσα. Διδάχτηκα πάρα πολλά πράγματα στη δουλειά αυτή για τις επιχειρήσεις, τις τράπεζες και γενικά το σύστημα. Έγινα έτσι ένας θετικός άνθρωπος, με λόγο και αυτό που λέει να το πιστεύει και αυτό που πιστεύει να πραγματοποιεί».
Της δίνεται η ευκαιρία να κάνει μια δική της δουλειά πάνω στις ζωοτροφές, μαζί με τον σύζυγό της στην Αθήνα, εκεί που είχε τις εγκαταστάσεις της η PROVIMI, αφού διακινούσαν και προϊόντα της εταιρείας αυτής.
Το επόμενο βήμα της κάνει το 1982, όταν το ΠΑΣΟΚ ήταν πλέον στην εξουσία από το 1981, και αποφασίζει να βγάλει έξω από την Αττική τις βιοτεχνίες, με σκοπό την προστασία του περιβάλλοντος.
Έτσι επιλέχθηκε ο Νομός Κορινθίας, τόπος που για την Άννα δεν ήταν άγνωστος, αφού ο καθηγητής της είχε καταφέρει να μεταδόσει την αγάπη του ,και στην Αννα. Είναι ο τόπος που επέλεξε να μεγάλωσουν σε αυτόν τα παιδιά της. Θα «ριζωνε» εδώ… στο Μελισσι Κορινθίας.
Το 1982 μετέφερε την δουλειά της στην Κορινθία με πολύ και σκληρή προσπάθεια καταφέρνει να αγοράσει όλο το χώρο που βρίσκεται σήμερα η επιχείρησή της.
Αγωνίστηκε πολύ. Έκανε την επιχείρηση να βρίσκεται στην κορυφή της κατηγορίας της. Μαζί με τον σύζυγό της και τα παιδιά της, μοχθούν, σχεδιάζουν, υλοποιούν.
Ο Μιχάλης, ο ένας της γιος, έχει στην ευθύνη του υποκατάστηματος που έχουν στην Αθήνα και ο Διονύσης είναι στο τμήμα παραγγελιών αγορών. Ο σύζυγος Νίκος έχει την ευθύνη στο τμήμα παραγωγής και η ίδια διευθύνει το οικονομικό τμήμα. Βάσισε την δουλειά της στην εντιμότητα και στην ποιότητα. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να μην εκφράσει κανένας πελάτης μέχρι σήμερα κανένα παράπονο.
Η Κορινθία
Από το 1968 η Άννα είχε κάνει την Συκιά δεύτερο σπίτι της. Είχε νοικιάσει σπίτι εκεί και περνούσε με την οικογένειά της γιορτές και καλοκαίρια. Το 1978 αγοράζει ένα τροχόσπιτο και κάνει διακοπές στην παραλία του Διμηνιού. Ήθελε να στεριώσει εδώ στην Κορινθία. Αγοράζει οικόπεδο και χτίζει ένα όμορφο σπίτι στο Μελίσσι. Δένεται με τον τόπο και τους ανθρώπους.
Η Άννα είναι γιαγιά
Από τους δύο γιούς της έχει αποκτήσει εγγόνια. «Από τον Διονύση έχω τον Νικόλα που σπουδάζει στην Αγγλία. Είναι 18 χρόνων. Από τον Μιχάλη έχω δύο χαριτωμένα εγγόνια, την Ιουλία-Άννα τεσσάρων και τον Νικόλα δύο χρόνων. Νιώθω ολοκληρωμένος άνθρωπος. Χαίρομαι όταν χαίρονται οι άνθρωποι τριγύρω μου, είτε είναι η οικογένειά μου, είτε είναι σόϊ, είτε είναι ξένοι άνθρωποι. Πραγματικά μου στέκεται η μπουκιά στο λαιμό εάν ξέρω ότι κάποιος είναι στενοχωρημένος και προσπαθώ όσο μπορώ, γιατί έχω περάσει από αυτό και δεν το ξεχνάω. Ο άνθρωπος πρέπει να κοιτάζει επάνω και μπροστά αλλά αν δεν κοιτάζει και πίσω χάνει το παιχνίδι».
Τα κοινά
Της άρεσε να ασχολείται με τα κοινά. Μέσα από το Επιμελητήριο ήταν η πρώτη της κίνηση. Θεώρησε ότι μπορεί να προσφέρει εκεί, λόγω της δουλειάς της. Ακολουθεί η Συνεταιριστική Τράπεζα και η συμμετοχή της στο Δ.Σ. Αργότερα προκύπτει η πρόταση του Νομάρχη Νίκου Ταγαρά να ενταχθεί στο ψηφοδέλτιό του.
«Πρέπει να πω πως είχε προηγηθεί η πρόταση του Χρήστου Σεργεντάνη όταν διεκδικούσε τη Νομαρχία. Τον οποίο εκτιμώ πάρα πολύ και από αυτό το λίγο που τον ξέρω, καταλαβαίνω ότι δίνεται στους φίλους του. Ακολουθεί η πρόταση του κ. Ταγαρά. Πιστεύω σε αυτόν και δίνω την δική μου μάχη, με τον τρόπο που μπορούσα και εκλέγομαι στην 4η θέση του συνδυασμού και πρώτη στις γυναίκες. Το γεγονός αυτό ήρθε να επιβεβαιώσει κάτι που το ήξερα. Οι άνθρωποι της Κορινθίας, οι Κορίνθιοι, με αγάπησαν και με τίμησαν. Αυτό είναι μεγάλη ευθύνη».
Η Αντινομαρχία
Είναι η τελευταία χρονιά που διανύει η Ν.Α. υπό τον Νίκο Ταγαρά, πριν τις επικείμενες Νομαρχιακές εκλογές. Αυτή την χρονιά λοιπόν η Άννα Κοντονή ορίστηκε Αντινομάρχης στον τομέα της Διοίκησης.
«Όταν μου έγινε η πρόταση από τον κ. Νομάρχη, θεώρησα υποχρέωσή μου και προς τον ίδιο, αλλά και προς τον κόσμο που με ψήφισε και όχι. Να σου πω κάτι. Έρχονται και μου λένε, θέλουμε αυτή τη χάρη και εγώ σας ψήφισα. Δεν θέλω να το χρησιμοποιούν γιατί εγώ όσο μπορώ θα βοηθήσω, όχι μόνο αυτούς που με ψήφισαν ή δεν με ψήφισαν, αλλά και αυτούς που βρίσκονται σε αντίθετη πλευρά. Δεν κάνω διακρίσεις. Ξεκίνησα με όρεξη τη δουλειά. Αλλά δεν σου κρύβω ότι θα ζοριστώ πάρα πολύ. Ζήτησα την βοήθεια της οικογένειάς μου, να μου συμπαρασταθεί, αλλά και από όλους τους συνεργάτες μου. Ξέρω ότι θα με βοηθήσουν. Ελπίζω και εύχομαι να πετύχω και σε αυτή την θέση».
Τα ρίσκα της
«Ναι, παίρνω και έχω πάρει ρίσκα».
Τα λάθη
«Νομίζω ότι θα είναι κουτός όποιος πει ότι δεν κάνει λάθη. Έχω κάνει λάθη, τα έχω πληρώσει, έχω μάθει και προχωράω. Δεν έχω βλάψει όμως άνθρωπο ή σκόπιμα ή ευσυνείδητα. Μπορεί να έχω βλάψει ανθρώπους ή άνθρωπο χωρίς να το έχω καταλάβει. Σε βεβαιώνω ότι όταν το αντιληφθώ προσπαθώ να το διορθώσω».
Την ενοχλεί η υποκρισία και το ψέμα. Έχει τη δυνατότητα να αντιλαμβάνεται αυτούς τους ανθρώπους.
Αντοχές
Δεν έχει κουραστεί ποτέ από όλα όσα έχει κάνει και συνεχίζει να δημιουργεί. «Θα είμαι πλέον ετοιμοθάνατη όταν θα πω ότι κουράστηκα και δεν αντέχω άλλο. Όσο ο Θεός μου δίνει δύναμη, εγώ θα προχωράω. Μόνο λίγη ξεκούραση χρειάζονται. Ένα τριήμερο μου φτάνει για να συνεχίζω. Ακόμα και στο σπίτι μου μαζί με τον σύζυγό μου, χωρίς να μιλάμε για δουλειά, μου αρκεί».
Επιθυμίες
Η Άννα επιθυμεί να μπορούσε να παίξει ένα μουσικό όργανο, όπως σαξόφωνο. «Θα ήθελα να παίζω σαξόφωνο, αλλά επειδή θέλει δύο χέρια δεν μπόρεσα ή ακόμα και πιάνο. Αυτό επιθυμούσα. Επίσης, δεν μπόρεσα να δώσω αγώνα στο Καλλιμάρμαρο. Ήμουν στην κατηγορία «εφήβων»πολύ καλή σφαιροβόλος. Ντρεπόμουν να αγωνιστώ, παρ” ότι ήμουν πρώτη στις ρίψεις, δεν διαγωνιζόμουν παρουσία κοινού. Έτσι δεν αγωνίστηκα ποτέ για να βγω πρωταθλήτρια στην σφαιροβολία κορασίδων και εφήβων».
Η Δημιουργία
Αυτή η αίσθηση της δημιουργίας και όχι αυτή κάθε αυτή η απόκτηση χρημάτων, είναι που ελκύει την Άννα στη δουλειά και στην οικογένειά της. Η αίσθηση της δημιουργίας είναι που μετράει. «Δεν είναι ο πρώτος μας στόχος να κάνουμε χρήματα. Καθόμαστε με το σύζυγό μου, βλέπουμε αυτά που καταφέραμε και δακρύζουμε γιατί δημιουργήσαμε και όχι γιατί έχουμε χρήματα. Μ” αρέσει να έχουμε χρήματα για να ζούμε με αξιοπρέπεια στη ζωή μας. Εγώ και η οικογένειά μου όμως, δεν έχουμε αυτοσκοπό το να κάνουμε χρήματα».
Τραγουδάει με την μπάσα φωνή της. Της αρέσει να ακούει τον Δημήτρη Μητροπάνο, αφού της αρέσουν όλα τα τραγούδια του και τα χορεύει. Χορεύει όμως όλους τους χορούς.
Της αρέσει πολύ να μαγειρεύει και κάθε μέρα ετοιμάζει το φαγητό η ίδια, παρ” ότι έχει βοήθεια στο σπίτι. Δεν της αρέσει καθόλου να τρώει έτοιμο φαγητό. Λατρεύει να έχει καλούς φίλους στο σπίτι και να τους περιποιείται.
Η Κορινθία
«Το ξέρεις ότι την αγαπώ. Πιστεύω ότι έχει προοπτικές για να πάει καλά. Στο κομμάτι που μου αναλογεί, θα δουλέψω γι” αυτό. Οι Δήμαρχοι πρέπει να φροντίσουν το συντομότερο τον χωροταξικό σχεδιασμό, γιατί χωρίς αυτόν δεν θα έχουμε καμία επένδυση, ούτε χαμηλής, ούτε μεσαίας, ούτε μεγάλης όχλησης. Είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα αυτό, γιατί δεν δίνει το δικαίωμα της επιχειρηματικής ανάπτυξης. Δεν φτάνει μόνο η οικιστική, γιατί πρέπει να έχουμε και δουλειές να προσφέρουμε».
Η Άννα Κοντονή, η σημερινή Αντινομάρχης είναι μια γυναίκα δυναμική, ελεύθερη, πεισματάρα, ευαίσθητη, δουλευταρού, προκομμένη. Μια γυναίκα που έπιασε τη ζωή από τα μαλλιά και την οδήγησε εκεί που εκείνη ήθελε. Σκληρή με τον εαυτό της και απαιτητική, απαλή σαν βούτυρο για όσους αγαπά και όχι μόνο….
Άνοιξε τα παραθύρια της ζωής της και έφερε στο φως κομμάτια που την γέμισαν χαρά… λύπες…βάσανα… αγωνίες… ομορφιές…
Άννα Κοντονή… Να είσαι πάντα καλά με ανθρώπους που σε αγαπούν και αγαπάς!
Την εξαιρετική αυτή βιογραφία της Αννας Κοντονή, βρήκαμε στο περιοδικό "Μαζί" της Λίλυς Μουζάκη και την αναδημοσιεύουμε.!
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου