Ενα πολύ ενδιαφέρον αφιέρωμα έκανε την περασμένη εβδομάδα η εφημερίδα "Καιημερινή" για το Λουτράκι και την γύρω περιοχή. Ενα ρεπορτάζ που αποκάλυψε τις ιδιαιτερότητες του Λουτρακίου αλλά και τις δυνατότητες του!
Με ορμητήριο την κορινθιακή λουτρόπολη οργανώνουμε μια μίνι απόδραση που τα έχει όλα: διαδρομές δίπλα σε αρχαία ερείπια, παραλίες για τις τελευταίες βουτιές και ρετρό πινελιές.
Ξυπνάμε και βουτάμε στα βαθιά νερά της πόλης. Μέχρι το δειλινό ξεχνιόμαστε πάνω στα βότσαλα του Κορινθιακού. Αφήνουμε το χρόνο να κυλά πιάνοντας τραπέζι στα παραλιακά καφέ-μεζεδοπωλεία με τις ωραίες μουσικές, καθώς αγναντεύουμε το ηλιοβασίλεμα πίσω από τον Φάρο του Ηραίου. Φθινοπωρινή απόδραση-αστραπή με γεύση και άρωμα καλοκαιριού. Το Λουτράκι μάς αναζωογονεί. Και μας επιφυλάσσει ένα δώρο: σάουνα, χαμάμ και χαλάρωση στη μεγαλοπρεπή πισίνα με τα υδρομασάζ στα ιαματικά νερά του υδροθεραπευτηρίου Loutraki Thermal Spa (www.loutrakispa.gr).
Οι ειδικοί εκτοξευτήρες πετούν νερό για υδρομαλάξεις σε αυχένα, μέση, πόδια, γάμπες - ανάλογα με το σημείο της πισίνας όπου στεκόμαστε κάθε φορά. Κλείνουμε τα μάτια και όλο το σώμα γελά! Αφηνόμαστε με εμπιστοσύνη στα χέρια του έμπειρου προσωπικού. Προστάτιδα των ιαματικών νερών ήταν η Θερμία Αρτεμις. Οπως αναφέρει ο Ξενοφώντας στα «Ελληνικά», εδώ έρχονταν οι Σπαρτιάτες στρατιώτες για να χαλαρώσουν μετά τις μάχες.
Συνεχίζουμε κατά μήκος της παραλιακής οδού, κάνοντας μια σύντομη επίσκεψη στο ημικυκλικό ποσιθεραπευτήριο, διακοσμημένο με ψηφιδωτά του Στέφανου Ξενόπουλου, αδερφού του λογοτέχνη Γρηγορίου Ξενόπουλου: Νηρηίδες επί της υποδοχής, ο χορός των Δρυάδων στο περιστύλιο, ο Ηλιος και η Νύχτα στο θόλο (1935). Βρίσκεται στο διάσημο κυκλικό κτίριο της Πηγής, το οποίο σχεδίασε ο αρχιτέκτονας Δημήτρης Πικιώνης. Πίνουμε νερό που πηγάζει από τα έγκατα της γης, θεραπεύει πολλές ασθένειες και αναζωογονεί την επιδερμίδα μας.
Το βραδάκι, μικροί και μεγάλοι σκάμε στα γέλια στην παράσταση Καραγκιόζη στο ανοιχτό θεατράκι της οδού Αλκυονίδος 2. Ο θρυλικός καραγκιοζοπαίκτης «Καρεκλάς» μεσουρανούσε στο Λουτράκι για περίπου 50 χρόνια μέχρι το θάνατό του τη δεκαετία του 1980 και η πόλη έχει παράδοση στο θέατρο σκιών. Από το 2010 και κάθε καλοκαίρι οι νεότεροι καραγκιοζοπαίκτες Τάσος Γεωργίου και Χάρης Μπιλλίνης διασκεδάζουν το κοινό τους καθημερινά στο θέατρο σκιών Λουτρακίου (το φετινό πρόγραμμα παραστάσεων θα ολοκληρωθεί μέσα στον Σεπτέμβριο).
Αλλη μια επιλογή βραδινής ψυχαγωγίας είναι οι προβολές στον ανακαινισμένο θερινό κινηματογράφο «Ηλέκτρα», που άνοιξε το 1937: η έβδομη τέχνη, «αρωματισμένη» με την αρμύρα του Κορινθιακού, κάτω από ευκάλυπτους και με φόντο το φουτουριστικά φωταγωγημένο υδροθεραπευτήριο. Εδώ κάποτε άραζαν τα καράβια της Österreichischer Lloyd, που συνέδεαν τον Πειραιά με την Τεργέστη μέσω Λουτρακίου. Αξέχαστα σουρεαλιστικό είναι και το να απολαμβάνεις τον υποψήφιο για 12 βραβεία Γκόγια «Ματωμένο γάμο» της Πάουλα Ορτίζ κάτω από ένα κομμάτι έναστρου ουρανού και πολυκατοικίες του 1970 στο Ciné Γαλαξία. Η βραδιά δεν σταματά εδώ. Βάζει πλώρη για τα μπαράκια της παραλίας, καθώς ξεγελάμε την πείνα μας με μια κρέπα παριζιάνικων προδιαγραφών στο χέρι, δίπλα στον αφρό της θάλασσας - να ’ναι καλά ο μάστορας του λουτρακιώτικου L’Etoile που εργάστηκε για χρόνια σε ονομαστή κρεπερί της γαλλικής πρωτεύουσας.
ΓΙΑ ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΕΣ ΚΑΙ ΠΕΖΟΠΟΡΟΥΣ
Εχετε ξανακούσει για μοναστήρια μέσα στην πόλη; Δύο από αυτά είναι της Αγίας Μαρίνας και της Αγίας Ανάστασης. Το πρώτο θα το βρείτε στην περιοχή Κολωνάκι, στη ρεματιά, και το δεύτερο κοντά στο Κέντρο Υγείας. Στην Παναγιά τη Γιάτρισσα θα πάτε για την ομώνυμη θαυματουργή εικόνα που ήρθε από την Κωνσταντινούπολη. Στο μοναστήρι του Οσίου Παταπίου και της Αγίας Υπομονής η συγκλονιστική θέα θα σας κόψει την ανάσα.
Αν ξυπνήσετε νωρίς το πρωί, με τη δροσούλα, ξεκινήστε τη μέρα σας με μια επίσκεψη στην αρχαία δίολκο, κοντά στη βυθιζόμενη γέφυρα της Ποσειδωνίας και φτάστε περπατώντας έως τα γερμανικά καταφύγια στο Καρμπουνάρι.
Η αρχαία δίολκος ήταν ένας λιθόστρωτος δρόμος που χρησιμοποιούνταν από τις αρχές του 6ου αιώνα π.Χ. για την από ξηράς μεταφορά των πλοίων από τη μία πλευρά του Ισθμού στην άλλη. Οι δούλοι αναλάμβαναν να «τσουλήσουν», με τη βοήθεια τροχοφόρων οχημάτων, τις τριήρεις από τον Κορινθιακό στον Σαρωνικό κόλπο και αντίστροφα. Τα πανάκριβα διόδια που καταβάλλονταν στην Κόρινθο γι’ αυτόν το σκοπό ήταν και ένα από τα σημαντικότερα έσοδά της εκείνη την εποχή - ίσως το μεγαλύτερο. Από την Ποσειδωνία μπορείτε να επιστρέψετε στο Λουτράκι περπατώντας παραλιακά και να συνεχίσετε την περατζάδα σας στην πόλη.
Aποζητώντας την επαφή με τη φύση, αφήνουμε το Λουτράκι, προσπερνάμε την Περαχώρα και ακολουθούμε τον πρόεδρο του Ορειβατικού Συλλόγου Λουτρακίου, Δημήτρη Καραχρήστο, στο παραθαλάσσιο, σηματοδοτημένο μονοπάτι που οδηγεί από την παραλία της Στέρνας στον Φάρο του Ηραίου, μέσα από πεύκα που μοσχοβολάνε ρετσίνι, κέδρα, κάππαρες και αγριοελιές αγκαλιασμένες από κισσούς. Mετά από περπάτημα 20 λεπτών ατενίζουμε στο πέλαγος την καμάρα στο Σαπούνθη. Αν σταθούμε τυχεροί, θα βρούμε απολιθωμένα όστρακα. Τα τοπία εναλλάσσονται για περίπου ένα χιλιόμετρο, ώσπου φτάνουμε στον Φάρο.
Αναζητούμε τον κακοτράχαλο χωματόδρομο (αν δεν έχετε τζιπ, μην το επιχειρήσετε) που φτάνει στην πευκόφυτη παραλία της Μυλοκοπής και ευχόμαστε το καλοκαίρι να κρατούσε για πάντα. Xορεύουμε μέχρι πρωίας στα πάρτι που συχνά-πυκνά διοργανώνονται εδώ τις καλοκαιρινές νύχτες. Κολυμπάμε στη λίμνη Ηραίου, χαρακτηρισμένη από την UNESCO τόπος ιδιαίτερου φυσικού κάλλους. Στον τιρκουάζ γιαλό καθρεφτίζονται τα Γεράνεια Ορη. Κάνουμε βουτιά μπροστά στο τέμπλο της Ηρας Ακραίας και Λιμναίας και περπατάμε έως τον Φάρο Μελαγκάβι.
Το ηλιοβασίλεμα μας βρίσκει να παίζουμε ρακέτες στην αμμουδιά Φλάμπουρο με τα λίγα και καλά ταβερνεία και beach bars. Επιστρέφουμε στην Αθήνα μέσω μιας εναλλακτικής διαδρομής, με φαγητό κάτω από τα πλατάνια στο ορεινό χωριό Πίσια και τελευταία στάση στις παραλίες του Σχίνου για καφέ και κολύμπι. Η διαδρομή Σχίνος-Αλεποχώρι ανταμείβει!
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου