Είναι το σήμα του, το έμβλημά του και το όπλον του κατά των μυιών, αναπόσπαστον στολίδι και συμπλήρωμά του. Σερβιτόρος χωρίς πετσέταν είναι μαέστρος χωρίς μπαγκέταν…
Εάν του πάρετε την πετσέταν, του αποκόπτετε τας πτέρυγας, του δένεται τας χείρας. Είναι αδύνατον να κρατηθή εις το ύψος του ρόλου του, να σερβίρη με δεξιοτεχνίαν και με μπρίο.
Ένα καλό σερβίρισμα, απαιτεί να κτυπηθή τετράκις η πετσέτα επί της τραπέζης και επί των καθισμάτων. Αλλοιώτικα, δεν γίνεται τίποτα. Το φαγητόν θα σερβιρισθή με τρόπον άτονον, το επιδόρπιον θα βραδύνη και όλα θα διεξαχθούν κατά τρόπον χλιαρόν και μέσ’σ’ατμόσφαιραν κατηφή.
Είναι ευκίνητος, περιποιητικός και νοήμων και έχει μνήμην τρανήν. Ενθυμείται όλας τας παραγγελίας και κάθε μίαν με την λεπτομέρειάν της. "Το κεφαλάκι του κυρίου σπασμένο καλά-καλά!...", "Τα εντόσθια του κυρίου στεγνά, χωρίς σάλτσα!...". Ένα, μόνο, δεν κατορθώνει ποτέ να ενθυμηθή. Τι φαγητά υπάρχουν εις τον κατάλογον και εις την κουζίναν. Εις το κεφάλαιον αυτό, παρουσιάζεται πάντα αμελέτητος. Ποτέ δεν είναι βέβαιος εάν το φαγητόν που του ζητάτε υπάρχει εις τον κατάλογον και αντιθέτως. Ζητήσατέ του, τυχαίως, ένα φαγητόν ανύπαρκτον και εστέ βέβαιος, ότι θα σπεύση να το παραγγείλη. Μη του ζητήσετε ποτέ πληροφορίας δια την σύνθεσιν και την ποιότητα των φαγητών. Αγνοεί τελείως τα στοιχεία της μαγειρικής και ψεύδεται ενσυνειδήτως πάντοτε, όταν ομιλή δια τα υλικά και δια τα τρόφιμα.
Αγνοεί όλα τα ψάρια, τα περισσότερα είδη του κυνηγίου και μέγα μέρος από τα χορταρικά. Επαινεί το βούτυρον, τα τυριά και το λάδι. Το βούτυρον είναι πάντοτε αγνότατον, το λάδι ανώτερον της Λούκας, το τυρί αμβροσία και η ρετσίνα νέκταρ. Μη ζητήσετε άλλην πληροφορίαν, θα σας απαντήση με μίαν αρλούμπαν ή θα σας κυττάξη με αμηχανίαν και με σάστισμα, ως να του εζητήσατε κανένα χρησμόν.
Ακούει κατά τρόπον περίεργον. Όταν του κτυπάνε απ’τ’αριστερά της αιθούσης, σπεύδη συνήθως προς τα δεξιά ή προς το βάθος. Μόνον κατά λάθος ημπορεί να πάη κατ’ευθείαν εις το τραπέζι που τον φωνάζουν.
… Δια τούτο συνήθως έρχεται εις το τραπέζι σας έπειτα από ένα μεγάλον γύρον και έπειτα από πολλάς ενδιαμέσους προσεγγίσεις. Η ευθεία τού είναι άγνωστος, εφόσον διαρκεί ο περίπλους αυτός δεν είναι φρόνιμον να τον φωνάζετε εκ νέου. Εάν σας απαντήση "αμέσως", θα αλλάξη εν ακαρεί πορείαν. Γενικώς, όταν τον ακούτε ν’απαντά "αμέσως", μην τον περιμένετε. Κατά κανόνα ευρίσκεται διαρκώς εμπρός σας, εφόσον δεν τον χρειάζεσθε. Μόλις όμως του χτυπήσετε, ευρίσκεται μακράν ή σπεύδει ν’απομακρυνθή… Όλαι αι εκκρεμείς υποθέσεις του –λογαριασμοί, παραγγελίες, σερβιρίσματα-, πρέπει να τελειώσουν την στιγμήν που τον προσκαλείτε εσείς…
… Εις τους τρόπους του και εις τας κινήσεις του, υπάρχει πολύς αυτοματισμός και απόλυτη στερεοτυπία. Σκέπτεται και ενεργεί ως αυτόματον και έχει ωρισμένες κινήσεις δι’εκάστην περίστασιν και στιγμήν. Οι "φιγούρες" του είναι κυρίως τρεις.
Πρώτη: Υποδοχή του πελάτου. Είναι ένα είδος "προμενάντ" προς την θύραν, με υπόκλισιν, λήψιν του παλτού και του καπέλλου. Η φιγούρα αυτή τελειώνει εις το τραπέζι όπου οδηγείται ο πελάτης, μετά τιμών απονεμομένων υπό της πετσέτας, η οποία τύπτει αγρίως το τραπέζι και το κάθισμα.
Δεύτερη εικών: Ερμηνεία του καταλόγου. Ο σερβιτόρος κύπτει άνωθεν του πελάτου και του ερμηνεύει μετ’εμβριθείας τον κατάλογον. Ανάλογον εικόνα συναντά κανείς μόνον εις πρότυπα κολλέγια, όταν ο καθηγητής αναπτύσση εις τους μαθητάς ένα δύσκολον τεμάχιον κλασσικού συγγραφέως.
Εικών τρίτη: Ο σερβιτόρος λαμβάνει την παραγγελίαν και απέρχεται τροχάδην αναμέλπων αυτήν. Επακολουθεί το σερβίρισμα και ο λογαριασμός.
Όλοι οι σερβιτόροι έχουν νεανικήν ηλικίαν. Ακούουν όλοι εις το όνομα "γκαρσόν" (σ.σ. Στα γαλλικά σημαίνει νεαρός)… "
(Περιοδικό "Θησαυρός", Θέμος Ποταμιάνος, Ιούνιος 1938)
Θωμάς Σιταράς (Αθηναιογράφος)
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου