Το «ξανά μαζί» θέλει ψυχή


Πόσο πολύ έχουμε αναλωθεί άραγε σε συζητήσεις τύπου: Αξίζει να του δώσω μια δεύτερη ευκαιρία; Κι αν δεν αλλάξει τίποτα; Κι αν απλά χάσουμε το χρόνο μας, προσπαθώντας κάτι που η ημερομηνία λήξης του σα στάμπα σφράγισε το μέσα μας; Κι αν όλα λάβουν μιαν εξέλιξη δραματική σε πείσμα της θέλησής μας; Κι αν δε νιώσω ποτέ ξανά ευτυχισμένος; Οι ανθρώπινες σχέσεις κύριοι απο όσα «αν» κι αν απειλούνται, απο άλλα τόσα «να» αντίστροφα, ενισχύονται.
Τα αληθινά ερωτήματα κατ’ εμέ δεν πρέπει να έχουν στόχο έναν απέναντι, ένα πρόσφατο παρελθόν, ή έναν άνθρωπο που έσκασε μύτη στη ζωή μας ξανά απο το πουθενά, αλλά τον ίδιο μας τον εαυτό. Ουσιαστικές ευκαιρίες κύριοι δε δίνουμε εμείς στους άλλους, δεν είμαστε δα και Θεοί, αλλά σε μας και μόνο εμάς.

Όντες το κέντρο του κόσμου μας –πράγμα καθόλου εγωιστικό, παρά φυσικό και άκρως λογικό θα έλεγα- ζυγίζουμε τις καταστάσεις, μετράμε το μέσα μας πως νιώθει και πως αλλιώς θα γινόταν άλλωστε… Αυτό που αισθανόμαστε, αυτό είναι η αλήθεια μας. Σε φτερουγίσματα καρδιάς και σε χαμόγελα που δεν κρύβονται, σε λόγια στίχους ερωτικούς και μελωδίες μεθυσμένες, σε αγκαλιές που κουμπώνουν ολοκληρωτικά και χειραψίες που καίνε, σε τρεμάμενα «Σ’ αγαπώ» και βουτιές σε όνειρα με αρώματα αναμνήσεις.
Σε φόβους εφιάλτες και ανάσες κομμένες, σε μηνύματα αναπάντητα και απουσίες ημερών, σε απωθημένα αιώνια και επιθυμίες στιγμιαίες, σε ένστικτα αέναα και πάθη που δεν εκπληρώθηκαν ποτέ.
Δεύτερη ευκαιρία στην αγάπη; Δε ξέρω. Ίσως και να μην ήταν. Δεύτερη ευκαιρία σε σένα όμως, ναι. Όχι να αλλάξεις το είναι σου, να μεταμορφωθείς σε κάτι άλλο, ή να λιώσεις σα ζάχαρη μπροστά του, αλλά να διαχειριστείς τα νέα δεδομένα, να αφομοιωθείς σε αυτά και το κυριότερο; Να επενδύσεις. Όλα αυτά όμως, μόνο αν το λέει η καρδούλα σου. Ξέρετε, πολλές φορές μπλέκουμε τις παρορμήσεις της στιγμής με την ουσία.
Όχι πως η παρόρμηση δεν έχει ουσία, μα να, είναι για μια στιγμή και μόνο. Δεύτερη ευκαιρία σε σένα λοιπόν για μια νέα αρχή, για ένα νέο «Εγώ» αποτοξινωμένο απο το παρελθόν και γεμάτο όρεξη για το καινούριο. Εύκολο, δύσκολο, ανέφικτο… Τι να σας πω, κάθε κράση έχει και το λογισμικό της!
Το μόνο σίγουρο είναι πως αν δε δώσεις σε εσένα την ευκαιρία εφόσον το θες πραγματικά, δε θα πάρεις απαντήσεις ποτέ. Αν πάλι πας με σκεπτικό «ας του- της δώσω μια δεύτερη ευκαιρία» το παιχνίδι το έχεις χαμένο ολοκληρωτικά. Ανέκαθεν κάναμε γούστο να πετάμε το μπαλάκι στους άλλους, όμως στο φινάλε της υπόθεσης μάλλον εμείς θα μείνουμε με γήπεδο άδειο. Η συγκατάθεση σε μια νέα αρχή –ξανά!- θέλει ψυχή. Και ειλικρινά συναισθήματα.
Τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο. Αν μπαίνετε σε πολλά τριπάκια του «αν», λυπάμαι μα με αυτά θα μείνετε και με ένα κεφάλι καζάνι. Όχι, δεν είπαμε να λειτουργούμε απερίσκεπτα και όποιον πάρει ο χάρος, αλλά απ’ την άλλη το πολύ το κυρελέησον το βαριέται και ο παπάς!
Η ζωή είναι γεμάτη ευκαιρίες. Για μια νέα αρχή, για μια νέα ζωή, για ένα οριστικό τέλος και μαντέψτε… για ένα μαγικό restart! Μυστική συνταγή; Να μην το δείτε ποτέ έτσι. Να μην πέσετε ποτέ στη λούμπα του «ξανά μαζί», να μην το αντιμετωπίσετε ποτέ σαν κάτι το οποίο απλά συνεχίζεται και πηγαίνετε με τα νερά του κι εσείς.
Είπαμε, θέλει ψυχή! Δεν εμπνέει πολλούς σίγουρα μια τέτοια φιλοσοφία και η αλήθεια είναι πως στο παρελθόν ούτε εμένα ενέπνεε, όμως όπως όλα αλλάζουν σε αυτή τη μαγική σφαίρα της ζωής, έτσι κάνουν και οι άνθρωποι, έτσι κυλούν και οι ρυθμοί του σύμπαντος και μας παρασέρνουν στην τρελή τους δίνη, άλλωστε τα ‘χουμε ξαναπεί. Η πραγματικότητα, έχει πολύ μεγαλύτερη φαντασία απο εμάς!
Share on Google Plus
    Blogger ΣΧΟΛΙΑ
    Facebook ΣΧΟΛΙΑ

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου