Της Χαράς Καλημέρη
Τους κατηγορούν ότι είναι τεμπέληδες, εγωκεντρικοί και ναρκισσιστές. Ότι είναι απολιτίκ, δεν συμμετέχουν στα κοινά και νοιάζονται μόνο για τα? likes στο facebook ή για τις... selfies. Πρόκειται για τους σημερινούς εικοσάρηδες και τριαντάρηδες, δηλαδή τη γενιά των millennials, οι οποίοι μεγαλώνουν μέσα στην οικονομική κρίση κουβαλώντας στις πλάτες τους ένα μεγάλο φορτίο, το υπέρογκο χρέος της χώρας και τα πρωτοφανή υψηλά ποσοστά ανεργίας, χωρίς οι ίδιοι να έχουν το παραμικρό μερίδιο ευθύνης.
Μπροστά σε αυτή την αδιέξοδη κατάσταση, οι τρεις στους τέσσερις νέους δηλώνουν ότι θα εγκατέλειπαν την Ελλάδα εάν έβρισκαν μια δουλειά στο εξωτερικό.
Πόσο βάσιμες είναι οι επικρίσεις που δέχεται η νέα γενιά για την συμπεριφορά της; Είναι, όντως, η πολιτική απάθεια ένα από τα χαρακτηριστικά της; Ή μήπως η αποχή αποτελεί ένα είδος πολιτικής διαμαρτυρίας;
ΑΚΡΑΙΕΣ ΕΠΙΛΟΓΕΣ
Και πώς δικαιολογούνται ακραίες πολιτικές επιλογές των νέων, για παράδειγμα η «έλξη» μιας σημαντικής μερίδας από τον λόγο της Χρυσής Αυγής; Η επιλογή του κόμματος της Ένωσης Κεντρώων είναι συνειδητή ή έχει ως στόχο τη γελοιοποίηση του πολιτικού συστήματος; H αποδοκιμασία του πολιτικού συστήματος και η ενίσχυση των «μπαχαλάκηδων» με νέους είναι διέξοδος; Ή μήπως έχουν δίκιο κάποιοι που μιλούν για την «γενιά του καναπέ», σε αντίθεση με τα ισχυρά νεολαιϊστικα κινήματα που σάρωσαν το πολιτικό σκηνικό από το 1974 και μετά;
ΑΠΟΚΩΔΙΚΟΠΟΙΗΣΗ
Η αποκωδικοποίηση της πολιτικής και κοινωνικής συμπεριφοράς των νέων, που διαμορφώνουν νέες ισορροπίες στο πολιτικό σκηνικό και πλέον «ανεβάζουν» και «κατεβάζουν» κυβερνήσεις, αποτελεί δύσκολη υπόθεση ακόμη και για τους πολιτικούς και κοινωνικούς επιστήμονες.
Η επανάσταση της «γενιάς των millennials»
«Η νέα γενιά σήμερα δεν ξέρει που να πιστέψει και πώς να εκφραστεί. Οτιδήποτε ήταν σταθερό στο παρελθόν έχει πλέον διαλυθεί. Είναι σαν να βρίσκεται πάνω σε μία γέφυρα η οποία πίσω καταρρέει και μπροστά δεν έχει ακόμα χτιστεί. Είναι μια γενιά σε απόγνωση αφού δεν της επιτρέπεται να κάνει όνειρα ή σχέδια για το μέλλον» τονίζει στην «ΗτΣ» ο πρόεδρος & Διευθύνων Σύμβουλος της MARC, Θωμάς Γεράκης.
Τα ποιοτικά χαρακτηριστικά της έρευνας των εταιρειών δημοσκοπήσεων που διενήργησαν τα exit polls στις τελευταίες εκλογές, τον Σεπτέμβριο του 2015, δείχνουν ότι το 40% των νέων, ηλικίας 18 έως 24 ετών, ψήφισε ΣΥΡΙΖΑ. Το 18% ψήφισε Νέα Δημοκρατία, ενώ το 11% Χρυσή Αυγή. Ποσοστό 5% ψήφισε ΚΚΕ, ενώ 4,5% ψήφισε Ποτάμι και 4,5% το κόμμα των Ανεξάρτητων Ελλήνων. Το ΠΑΣΟΚ στηρίχτηκε από το 2,5% των νέων, ενώ η Λαϊκή Ενότητα από το 3,5%.
Η επανάσταση της «γενιάς των millennials»
Εντυπωσιακό είναι το ποσοστό της Ένωσης Κεντρώων του Βασίλη Λεβέντη στους νέους, καθώς το κόμμα συγκέντρωσε 5,5%.
Τι θα ψήφιζαν σήμερα
Βεβαίως, από το 2015 μέχρι σήμερα άλλαξαν πολλά. Η γενιά που εξέλεξε την, θεωρητικά, πιο ριζοσπαστική κυβέρνηση στην Ελλάδα και είπε «όχι» στο δημοψήφισμα είδε τις προσδοκίες της να διαψεύδονται. Το «όχι» μετατράπηκε σε «ναι» και τα μνημόνια όχι μόνο δεν καταργήθηκαν, αλλά αντιθέτως έγιναν περισσότερα. «Το 2015 είχαμε όλοι μια ευφορία, μια ελπίδα. Δύο χρόνια μετά, επικρατεί η απογοήτευση, η οργή, η θλίψη», σημειώνει ο κ. Γεράκης, προσθέτοντας ότι η ψήφος σήμερα είναι μια περιστασιακή υπόθεση όχι μόνο για τους νέους αλλά για όλη την ελληνική κοινωνία.
«Τα τελευταία 30 χρόνια, το εκλογικό περιβάλλον ήταν εξαιρετικά σταθερό. Το ΠΑΣΟΚ και η Ν.Δ. συγκέντρωναν σε όλες τις εκλογικές αναμετρήσεις περί το 40% των ψηφοφόρων. Σήμερα, ωστόσο, οι μετακινήσεις από κόμμα σε κόμμα είναι τρομερές. Δεν υπάρχει πλέον η παραμικρή εκλογική πιστότητα. Η ψήφος, από μια σχέση σοβαρή και διαρκείας μετατράπηκε σε μια σχέση? one night stand, όπως λένε οι νέοι στη γλώσσα τους», μας εξηγεί.
Πολιτικές προθέσεις
Ποιες είναι οι πολιτικές προθέσεις των νέων σήμερα; Από την επεξεργασία των δεδομένων τα οποία αφορούν στην πρόθεση ψήφου, μπορεί κανείς να δει τα κόμματα που συγκεντρώνουν ή όχι την προτίμηση της νέας γενιάς. Όπως επισημαίνει ο κ. Γεράκης, εάν γινόντουσαν εκλογές σήμερα, οι ψηφοφόροι που ανήκουν στις ηλικίες 17 έως 34 θα επέλεγαν σε υψηλότερα ποσοστά σε σχέση με τον μέσο όρο τα κόμματα της Χρυσής Αυγής, των Ανεξάρτητων Ελλήνων και της Ένωσης Κεντρώων. Επίσης, σε υψηλότερα ποσοστά θα κυμαίνονταν τα ποσοστά των νέων για τα κόμματα της ΑΝΤΑΡΣΥΑΣ και των Οικολόγων, καθώς και για το άκυρο ή το λευκό.
Στον αντίποδα, ο ΣΥΡΙΖΑ και η Ν.Δ. φαίνεται ότι προσελκύουν ψηφοφόρους μεγαλύτερης ηλικίας, όπως επίσης το ΠΑΣΟΚ και το ΠΟΤΑΜΙ. Παραδοσιακά, η Ν.Δ. ψηφίζεται από τις ηλικίες 55 ετών και άνω, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ, παρότι κατά το παρελθόν ήταν ένα κόμμα με μικρότερο μέσο όρο ηλικίας, από τις τελευταίες εκλογές του 2015 φάνηκε ότι πλέον ψηφίζεται σε υψηλά ποσοστά από τις μεγαλύτερες ηλικίες.
Μορφωμένοι 25-32 ετών μπροστά στα υψηλότερα ποσοστά ανεργίας
Οι millennials είναι οι άνθρωποι που γεννήθηκαν από το τέλος της δεκαετίας του ’80 έως το 2000. Αποτελούν τον πιο παραγωγικό πυρήνα της κοινωνίας, ενώ έως το 2020 θα αποτελούν το 50% του παγκόσμιου εργατικού δυναμικού.
Και μπορεί να μην έχουν ήρθαν στη ζωή σε μια ιστορική στιγμή, να μην έχουν προλάβει πολέμους, κατοχή ή χούντα, αξίζουν όμως τουλάχιστον τον σεβασμό μας όσον αφορά τις συνθήκες που αντιμετωπίζουν στην αγορά εργασίας. Οι μορφωμένοι νέοι ηλικίας 25-32 ετών αντιμετωπίζουν τα υψηλότερα ποσοστά ανεργίας, σε σχέση με τις προηγούμενες γενιές με αποτέλεσμα να μην δουλεύουν ή να αναγκάζονται να ζουν με τους γονείς τους.
Στη χώρα μας, ολοένα και περισσότεροι είναι οι άνεργοι νέοι και όσοι αναγκάζονται να εργάζονται σε θέσεις εργασίας που δεν έχουν σχέση με το εκπαιδευτικό τους υπόβαθρο και προσφέρουν εξαιρετικά χαμηλές αποδοχές. Το φαινόμενο της «γενιάς των 700 ευρώ», όπως είχαν χαρακτηριστεί στην αρχή της κρίσης οι νέοι, έχει πλέον λάβει εκρηκτικές διαστάσεις. Οι νέοι που αποκλείονται από την αγορά εργασίας είναι περίπου οι μισοί της γενιάς τους.
Μοναδική διέξοδος φαίνεται ότι αποτελεί η φυγή προς το εξωτερικό. Υπολογίζεται ότι περίπου 450.000 Έλληνες εγκατέλειψαν τη χώρα την περίοδο της κρίσης και συγκεκριμένα από το 2008 μέχρι το 2016 για να αναζητήσουν εργασία σε άλλες χώρες έχοντας, μάλιστα, αποδώσει στις οικονομίες αυτών, κυρίως της Βρετανίας και της Γερμανίας, 50 δισ. ευρώ.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου